اثربخشی الگوی آموزشی - درمانی سازه های شخصی بر رضایت زناشویی زنان شاغل

رضایت زناشویی یکی از موثرترین عوامل در تداوم یک زندگی موفق، سالم و شاد محسوب می شود. لذا شناسایی الگوهای مشاوره ایی تاثیر گذار بر این امر می تواند کمک فراوانی بر رضایت زناشویی نماید. هدف این پژوهش اثربخشی الگوی آموزشی – درمانی سازه های شخصی بر رضایت زناشویی زنان شاغل بود.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی همراه با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه زوجهای داوطلب بودند که زن شاغل بود و به دلیل داشتن تعارض زناشویی و مشکلات مربوط به رضایت زناشویی و نیاز به بهبود رابطه، به مراکز مشاوره وابسته به ناجا در سال 1400-1399 مراجعه کرده بودند. با روش نمونه گیری تصادفی ساده 30 زوج با نمره رضایت زناشویی پایین در دو گروه 15 زوجی آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه آموزش براساس الگوی درمانی سازه های شخصی دریافت کردند اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ فرم کوتاه 47 سوالی گردآوری و با روش آماری تحلیل کوواریانس و آزمونt تجزیه و تحلیل شد و پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون و پیگیری دو ماهه گرفته شد.

نتایج تحلیل کوواریانس و آزمون t نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش و کنترل در رضایت زناشویی وجود دارد و همچنین نتایج پیگیری نشان داد که میانگین گروه آزمایش از گروه کنترل بطور معناداری کمتر بود (P<0.05).