تاثیر استفاده از اگزواسکلتون گردنی بر روی سطح فعالیت الکتریکی عضلات ناحیه گردن و شانه هنگام انجام کار در ارتفاع بالاتر از سر

استفاده از اگزواسکلتون ها به عنوان یک مداخله ارگونومیک نوین جهت کاهش ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی عضلانی و افزایش عملکرد انسان در انقلاب صنعتی نسل چهارم نمود پیدا کرده است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی استفاده از اگزواسکلتون گردنی هنگام کار در ارتفاع بالای سر از نقطه نظر سطح فعالیت الکتریکی عضلات و میزان ناراحتی درک شده در ناحیه گردن و شانه بود.

در این مطالعه تجربی از 14 شرکت کننده مرد خواسته شد تا وظیفه شبیه سازی شده بستن پیچ و مهره در ارتفاع بالای سر را در دو حالت استفاده و بدون استفاده از اگزواسکلتون گردنی (مداخله ارگونومیکی) و دو زاویه پوسچرال گردن به صورت تصادفی انجام دهند. حین اجرای وظیفه، فعالیت الکتریکی عضلات هدف در ناحیه گردن و شانه با روش الکترومیوگرافی سطحی ثبت می شد. علاوه بر این، در پایان اجرای هر وظیفه، شرکت کنندگان پرسشنامه میزان ناراحتی درک شده را تکمیل می کردند. پردازش سیگنال های الکترومیوگرافی با نرم افزار Matlab 2017b انجام شد و میزان سطح فعالیت الکتریکی عضلات هدف نسبت به حداکثر فعالیت عضلانی نرمال سازی شد. آنالیز داده های با مدل Random intercept mix در نرم افزار STATA 14 انجام شد.  

استفاده از اگزواسکلتون گردنی سبب کاهش معنادار میانگین ناراحتی درک شده در ناحیه گردن و شانه ها شد ولی در ناحیه سایر نواحی، تفاوتی آماری معناداری وجود نداشت. نتایج میانگین سطح فعالیت عضلات استرنوکلیدوماستوید و اسپلینوس کاپیتیس سمت راست و چپ در حین استفاده از اگزواسکلتون گردنی به صورت معنی داری کاهش یافته بودند؛ اما این اختلاف برای عضلات ذوزنقه ای افزایش معنی داری را نشان داد.

استفاده از اگزواسکلتون گردنی سبب کاهش سطح فعالیت الکتریکی عضلات و میزان ناراحتی درک شده در ناحیه گردن شد که علت آن مربوط به توزیع وزن سر و گردن توسط جک نگه دارنده اگزواسکلتون در هنگام خمش رو به عقب گردن بود. در طراحی اگزواسکلتون گردنی برای ناحیه شانه و بازو حمایتی در نظر گرفته نشده بود که دلیل وجود نتایج غیر معنادار در ناحیه شانه ها را توجیه می کند؛ بنابراین استفاده از اگزواسکلتون گردنی با اضافه کردن حمایت بیشتر در نواحی شانه ها می تواند به عنوان یک مداخله ارگونومیکی برای کار در ارتفاع بالای سر توصیه گردد.