ارتباط و مقایسه نیمرخ ناهنجاری ها و میزان آسیب های اسکلتی-عضلانی در بین کارمندان مرد و زن دانشگاهی

ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی مرتبط با کار، یکی از دلایل اصلی بروز آسیب های اسکلتی-عضلانی و به دنبال آن ازکارافتادگی شغلی در بین کارمندان به شمار می رود. هدف از پژوهش حاضر ارتباط و مقایسه نیمرخ ناهنجاری ها و میزان درد و ناتوانی و آسیب های اسکلتی-عضلانی کارمندان مرد و زن دانشگاهی می باشد.

پژوهش حاضر از نوع علی پس از وقوع می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارمندان دانشگاه صنعتی اصفهان (1397) می باشد. به روش تصادفی تعداد 64 مرد و 59 زن به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت ارزیابی ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی از پرسشنامه ارزیاب محور نیویورک و برای بررسی میزان درد و ناتوانی و آسیب های اسکلتی-عضلانی از پرسشنامه نوردیک استفاده گردید. جهت آنالیز اطلاعات از آمار توصیفی و آزمون اسپیرمن در نرم افزار SPSS ورژن 24 استفاده شد.  

بیشترین ناهنجاری اسکلتی-عضلانی در بالاتنه مربوط به ناحیه شانه (%0.37)، در تنه مربوط به گودی کمر (%0.56) و در پایین تنه مربوط به مچ پا (%0.82) گزارش شد. از لحاظ میزان ارتباط درد، ناتوانی و آسیب ها و ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی با جنسیت در 7 روز گذشته بیشترین ارتباط با شانه (0.371 = r)، در 12 ماه گذشته با مچ دست (0.401 = r) و در ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی با ناحیه شانه (0.411 = r) گزارش شد. وجود اختلاف معنی داری در میزان درد و ناتوانی با آسیب، در ناحیه شانه (0.001 = P)، مچ دست (0.001 = P)، پشت (0.002 = P)، باسن (0.032 = P) و زانوها (0.006 = P) مشاهده شد.

نتایج نشان دهنده وجود سطح ریسک بالای آسیب های اسکلتی-عضلانی با بروز ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی در کارمندان مرد و زن دانشگاهی می باشد. به منظور کاهش میزان بروز ناهنجاری ها، انجام تمرینات اصلاحی و بهبود ارگونومی محیط کار ضروری به نظر می رسد.