اثر مصرف لتروزول بر شاخص های تولیدمثلی خروس های مسن در گله مرغ مادر گوشتی

در این مطالعه، آثار مهارکننده آروماتاز داروی لتروزول بر شاخص های تولیدمثلی خروس های گله مرغ مادر گوشتی در آخر دوره تولید به صورت کوتاه مدت (سه هفته) و متناوب (سه روز مصرف و دو روز قطع دارو) مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 18 قطعه خروس 55 هفته (با میانگین وزنی 5200 گرم) به صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی دریافت کننده لتروزول T0، T1 و  T2 به ترتیب 0، 015/0 و 03/0 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. نتایج نشان داد که شاخص گنادی، جنبایی و جنبایی پیش رونده، زنده مانی، فعالیت غشای پلاسمایی اسپرم، غلظت منی و نرخ باروری در گروه های لتروزول نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (001/0>P). میزان پراکسیداسیون لیپیدی و درصد اسپرم های نابهنجار در گروه های T1 و T2 کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان دادند. ضخامت اپیتلیوم و قطر لوله های اسپرم ساز و تعداد سلول های اسپرم داخل بیضه و اپیدیدیم در گروه های T1 و T2 بهبود یافت. غلظت تستوسترون پلاسما در گروه T2 بالاتر و غلظت بیضه ای در هر دو گروه لتروزولی تفاوت معنی داری نسبت به گروه شاهد داشتند، و غلظت هورمون FSH در گروه های T1 و T2 نسبت به T0 افزایش یافت 05/0>P. غلظت استروژن پلاسما، بر عکس تستوسترون، در گروه T2 کمتر از بقیه گروه ها بود و غلظت بیضه ای در هر دو گروه T1 و T2 کمتر از گروه شاهد اندازه گیری شد. نسبت استروژن به تستوسترون در گروه T2 به طور معنی داری کمتر بود. روند افزایشی برای سطح ژن PVRL3 بافت بیضه (مرتبط با اسپرم ریزی) و روند کاهشی برای سطوح ژن های Foxj1 (مرتبط با مژه زایی) و  LPR2 (مرتبط با اندوسیتوز) بافت اپیدیدیم در گروه های T1 و T2 مشاهده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از داروی لتروزول سبب بهبود شاخص های تولیدمثلی خروس های گله مرغ مادر گوشتی شد.