بررسی فراسنجه های فیزیکی و شیمیایی سیلاژ چغندر علوفه ای (Beta vulgaris L.) با و بدون استفاده از لاکتوباسیلوس بوچنری

برخی فراسنجه های فیزیکی و شیمیایی سیلاژ چغندر علوفه ای در ترکیب با مواد اولیه مختلف و افزودنی میکروبی لاکتوباسیلوس در قالب یک آزمایش فاکتوریل2×3 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار بررسی شد. عامل اول شامل 1) چغندر علوفه ای بدون افزودنی (شاهد)، 2) شاهد+10% تفاله چغندر، و 3) شاهد+ 15% تفاله چغندر بود. عامل دوم شامل کاربرد یا عدم کاربرد افزودنی لاکتوباسیلوس به میزان CFU/g 1010×6 ماده خشک بود. تعداد 24 کیسه پلاستیکی حاوی 25 کیلوگرم سیلاژ چغندر علوفه ای از تیمارهای مختلف بعد از عملیات سیلو کردن، پرس و هواگیری به انبار با دمای اتاق منتقل و 75 روز بعد، از هر تیمار، چهار کیسه گشوده شده و بلافاصله pH، دما و کیفیت ظاهری آن ها بررسی شد. از هر کیسه، نمونه ای به آزمایشگاه منتقل شده و ماده خشک، پروتیین خام، خاکستر، NDF، ADF و نیتروژن آمونیاکی اندازه گیری شدند. ارزیابی صفات ظاهری و pH نمونه ها نشان داد تیمارهای دارای تفاله خشک و افزودنی میکروبی از کیفیت بهتری نسبت به شاهد (میانگین امتیاز کیفی 16/0±5/6 در مقابل 21/0±4/9 و میانگین  pH06/0±04/4 در مقابل 08/0±59/4) برخوردار بودند (01/0<p). نوع مخلوط مورد استفاده بر ترکیب شیمیایی (ماده خشک، پروتیین خام، NDF و ADF) و پایداری سیلاژ در هنگام باز کردن اثر معنی داری داشت (01/0<p)، اما افزودنی میکروبی در بیشتر موارد، اثر معنی داری نشان نداد. اتلاف شیرابه ای گروه شاهد زیادتر و کیفیت نامطلوب تری نسبت به سیلاژهای دیگر داشت (01/0<p). بر اساس نتایج این آزمایش، مناسب ترین ترکیب سیلاژ تهیه شده مربوط به مخلوط شاهد+ 15% تفاله چغندر بود که از کیفیت بالاتر و ماندگاری بیشتری برخوردار بود.