پارامترهای فیزیولوژیکی باقلا کشت شده در شرایط شوری، کم آبیاری و بیوچار

تنش های شوری و آبی و همچنین خاک های با حاصلخیزی کم از محدودیت های اصلی در تولید محصولات کشاورزی ایران هستند. هدف از این مطالعه بررسی کاربرد بیوچار کاه و کلش گندم (با شوری 9/3 دسی زیمنس بر متر) بر بهبود ویژگی های فیزیولوژیکی و رشد باقلا در شرایط گلخانه بود. از این رو، سه سطح بیوچار (صفر، 1/25 و 2/50 درصد وزنی)، سطوح آبیاری (50، 75 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) و شوری آب آبیاری (0/6، 4 و 8 دسی زیمنس بر متر) به صورت آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار اعمال شد. کاربرد 2/5 درصد وزنی بیوچار با شوری 0/6 دسی زیمنس بر متر و 50 درصد کم آبیاری به ترتیب باعث افزایش معنی دار ارتفاع ، شاخص سطح برگ و هدایت روزنه ای به مقدار 12، 20 و 11 درصد و کاهش 3 درصدی دمای برگ در مقایسه با عدم کاربرد بیوچار شد. افزودن 5/2 درصد وزنی بیوچار همراه با آب شور 8 دسی زیمنس بر متر و 50 درصد کم آبیاری به طور معنی داری ارتفاع محصول و هدایت روزنه ای را به مقدار 21 و 29 درصد در مقایسه با بدون استفاده از بیوچار و با آب شور 8 دسی زیمنس بر متر و 50 درصد کم آبیاری کاهش داد. همچنین کاربرد 2/5 درصد وزنی بیوچار همراه با 0/6 دسی زیمنس بر متر آب شور و 100 درصد آب آبیاری منجر به حداکثر عملکرد دانه تازه و وزن خشک 100 دانه شد. در نتیجه، استفاده از بیوچار 5/2 درصد وزنی با هدایت الکتریکی بالا برای باقلا در شرایط شور در هیچ سطح آب آبیاری مناسب نبود.