تعیین راهبردها و سیاست های اکوتوریستی در توسعه مناطق روستایی (نمونه موردی: منطقه غریب محله شهرستان بهشهر)
امروزه از جمله فرصتهای جدید اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی که به دلیل نیازهای جهانی به شدت در حال رشد و گسترش است، صنعت گردشگری میباشد. کشور ایران به دلیل دارا بودن پتانسیلهای متنوع و گسترده همواره به عنوان یکی از کانونهای گردشگری در قلمرو سرزمینی مطرح بوده است. از همین رو، از میان فرصتهای گردشگری موجود در کشور، جاذبه های طبیعی و چشماندازهای بکر و آب و هوای مناسب، زمینه را برای توسعه اکوتوریسم، بیش از دیگر جنبه های گردشگری تقویت میکند. در این زمینه، انجام برنامهریزی با رویکرد جدید مشارکتی و راهبردی میتواند یکی از شیوههای بهرهبرداری از این فرصتها برای مناطق روستایی با پتانسیل اکوتوریسم باشد. در این میان منطقه غریبمحله به دلیل موقعیت جغرافیایی آن دارای پتانسیلهای فراوان اکوتوریسم میباشد. هدف این تحقیق بررسی فرصتها و محدویتهای اکوتوریسم منطقه غریبمحله بر اساس رویکرد برنامه ریزی مشارکتی میباشد که با استفاده از روششناسی توصیفی – تحلیلی (تلفیقی از روش کمی و کیفی) و به کار گیری مدل SWOT، کوشش شده است تا راهبرد اصلی برای اقدام در زمینه اکوتوریسم منطقه مورد مطالعه از دیدگاه 122 نفر از کارشناسان به عنوان نمونه، مورد شناسایی و ارائه گردد. نتایج بدست آمده نشان داد که بر اساس ارزیابی میانگین نمرات استراتژیهای محافظه کارانه در ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی، استراتژی توسعه و گسترش گردشگری کشاورزی به منظور بهره برداری مناسب از مناظر، باغها در جهت کسب درآمد به عنوان بهترین استراتژی انتخاب شد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.