بررسی روش تدریس مدرسان کلاس های چهارمهارتی مرکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان دانشگاه فردوسی مشهد

شناخت و آگاهی مدرسان از نظریه های یادگیری و روش های تدریس اهمیت ویژه ای دارد، زیرا مدرس افزون بر آگاهی های لازم در زمینه ماده درسی باید درباره تکنیک های آموزشی و ارزش یابی روال اجرای برنامه و نیز پیشرفت دانش آموزان از مهارت کافی برخوردار باشد. همچنین یکی از مسایل حایز اهمیت نیز در حوزه آموزش و در حیطه روش تدریس این است که مدرس متناسب با موقعیت و شرایط کلاس و هم چنین عوامل دیگری مانند سن، اهداف آموزشی، واحد درسی، فرهنگ، و شناسایی سبک یادگیری زبان آموزان، روش تدریس مناسب را انتخاب و در کلاس از آن استفاده نماید. ازاین رو این امر می تواند در ارتقای سطح کیفیت یادگیری زبان آموزان تاثیر به سزایی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان آگاهی و شناخت مدرسان کلاس های چهارمهارتی مرکز آزفای دانشگاه فردوسی مشهد از انواع روش های نوین تدریس و تکنیک های مربوط به آن هاست. برای نیل به این هدف، 22 کلاس مرکز مشاهده شد و با 27 نفر مدرس مصاحبه به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل و بررسی داده های مشاهدات کلاسی نشانگر آن است که پرکاربردترین روش های تدریس به کاررفته در کلاس ها به ترتیب نزولی عبارتند از: ارتباطی، شنیداری-گفتاری، مستقیم، فیزیکی تام، تلقین زدایی، و دستور-ترجمه. هم چنین نتایج حاصل از سوالات پژوهش حاضر به وسیله روش همبستگی پیرسون نشان داد که بین روش تدریس انتخابی و میزان تحصیلات مدرس رابطه معنادار از نوع مثبت، و بین روش تدریس انتخابی و میزان تجربه مدرس رابطه معنادار از نوع منفی وجود دارد؛ علاوه بر آن، بین روش تدریس انتخابی و رشته تحصیلی مدرس، و نیز بین روش تدریس انتخابی و سن مدرس رابطه معناداری مشاهده نمی شود.