تاثیر مدیریت تلفیقی حاصلخیزی خاک بر برخی صفات کمی و کیفی و توازن تغذیه ای انگور سفید بی دانه

به منظور ارزیابی تاثیر مدیریت تلفیقی حاصلخیزی خاک[1] بر رشد و توازن تغذیه ای انگور سفید بی دانه (Vitis vinifera L.)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار  تیمار در پنج منطقه شهرستان ارومیه، در سال های 1399 و 1400 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل (1) شاهد (عدم مصرف کود)، (2) عرف باغدار، (3) مصرف بهینه عناصر معدنی و  (4) مدیریت تلفیقی حاصلخیزی خاک بودند. نتایج نشان داد که بین مکان های اجرای تحقیق اختلافی ازنظر صفات عملکرد میوه، شاخص کلروفیل، اسیدیته قابل تیتراسیون و تجمع غلظت مواد جامد محلول میوه وجود نداشت ولی، تفاوت معنی داری بین غلظت عناصر پرمصرف و کم مصرف، به جز عنصر آهن، مشاهده شد. عملکرد میوه انگور در تمامی تیمارها نسبت به شاهد افزایش یافت (p≤0.05) و مقدار افزایش آن در تیمارهای 3 و 4 نسبت به تیمار 2 به ترتیب معادل 27/2 و 04/4 کیلوگرم بر تاک بود. شاخص کلروفیل برگ در تیمار 4 به ترتیب به میزان 99/10% و 69/9% نسبت به تیمارهای 2 و 3 افزایش یافت. اسیدیته قابل تیتراسیون میوه در تیمار 4 کاهش معنی داری نسبت به تیمار 1 به میزان 09/16% نشان داد (p≤0.05). بالاترین تجمع درصد مواد جامد محلول میوه نیز در تیمار 4 مشاهده شد (p≤0.05). تفاوت معنی داری بین دو تیمار 3 و 4 ازنظر این دو صفت کیفی وجود نداشت. ارزیابی وضعیت تغذیه ای با استفاده از اعداد مرجع تشخیص چندگانه در تیمارهای شاهد نشان داد که به طور متوسط، ترتیب نیاز غذایی تاک ها به عناصر پرمصرف و کم مصرف به به صورت K=Ca>Mg>N>P و  Fe>Zn>Mn>Cu>B بود. کمترین شاخص توازن تغذیه ای به میزان 02/9 در تیمار مدیریت تلفیقی حاصلخیزی خاک و بیشترین مقدار در تیمار شاهد معادل 02/35 به دست آمد. به طورکلی، چنین نتیجه گیری می شود که با توجه به افزایش قابل توجه صفات کمی و کیفی محصول انگور با مدیریت تلفیقی حاصلخیزی خاک، این فن آوری موثرترین راهکار برای مدیریت بهینه کود دهی و تولید بهینه محصول در تاکستان ها محسوب می گردد.