ارزیابی وضعیت و اولویت نیاز به عناصر غذایی در گوجه فرنگی به روش تشخیص چندگانه در استان بوشهر

گوجه فرنگی از مهمترین محصولات زراعی استان بوشهر است و کشت آن به صورت خارج از فصل اهمیت آن را دوچندان نموده است. رسیدن به حد مطلوب عملکرد با برقراری تعادل بین عناصر غذایی امکان پذیر است. برای تشخیص اختلالات تغذیه ای و درپی آن مصرف بهینه کودهای شیمیایی، از شاخص های تغذیه ای استفاده می شود. به این منظور پروژه تحقیقاتی حاضر به مدت دو سال زراعی (1397-1399) با انتخاب تعداد 79 مزرعه گوجه فرنگی با عملکرد متفاوت و در نقاط مختلف استان اجرا شد. در مزارع انتخابی نمونه خاک از عمق 0-30 سانتی متری و نمونه برگ در اوایل میوه دهی برداشت شد. میانگین عملکرد هر مزرعه در پایان برداشت محصول اندازه گیری و نیز تجزیه آزمایشگاهی نمونه ها به روش استاندارد انجام شد. داده های حاصله از اجرای آزمایش با مدل تشخیص چندگانه عناصر غذایی (Ccompositional Nutrient Diagnosis) برازش داده شد. با انجام محاسبات مطابق روش مذکور، مزارع مورد مطالعه به دو گروه با عملکرد کم و زیاد با مرز عملکرد 7/86 تن در هکتار دسته بندی شد. براساس نتایج بدست آمده اعداد مرجع برای نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، آهن، منگنز، روی، مس و بور به ترتیب 202/0±79/2، 174/0± 460/0، 143/0±62/2، 195/0±57/2، 225/0±08/2، 134/0±20/2-، 134/0±10/3-، 200/0±74/3-، 250/0± 34/4-، 173/0±25/3- محاسبه شد. همچنین دامنه غلظت مطلوب برای حصول عملکرد 7/86 تن در هکتار برای نیتروژن  94/0±38/3% فسفر 074/0± 324/0%، پتاسیم 397/0±77/2%، کلسیم 423/0±63/2%، و منیزیم 394/0±64/1% ، و برای آهن 6/24±221، منگنز 8/14± 9/90، روی 1/11±3/48، مس 40/8± 3/27، و بور 5/17±3/79 میلی گرم در کیلوگرم بود. بر این اساس، عناصر غذایی پتاسیم، نیتروژن و روی به دلیل کمبود و منیزیم، کلسیم و منگنز به دلیل بیش بود به ترتیب به عنوان عناصر غذایی غیرمتعادل در تولید گوجه فرنگی در استان بوشهر مشخص شد. این موضوع می تواند ناشی از آهکی بودن خاک و نیز مصرف نامتعادل کودهای شیمیایی باشد.