ارزیابی اثر مدیریت های مختلف مصرف نیتروژن بر عملکرد و برخی از ویژگی های کیفی توت فرنگی رقم کوئین الیزا

به منظور ارزیابی اثر مقدار نیتروژن و زمان های مصرف بر عملکرد و برخی از ویژگی های کیفی توت فرنگی رقم کویین الیزا در سامانه کشت چند ساله، آزمایشی مزرعه ای در ایستگاه تحقیقاتی گریزه شهرستان سنندج از سال 1396 لغایت 1398 اجرا شد. تیمارهای آزمایش، شامل چهار سطح N0، N50،  N100و N150)کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) از منبع کودی اوره و چهار زمان مصرف -T1کل نیتروژن در بهار (دو هفته قبل از گل دهی)، -T2کل نیتروژن در بهار (یک روز پس از آخرین چین برداشت)، T3-کل نیتروژن در ابتدای شهریور ماه و T4- نیتروژن در سه تقسیط مساوی در زمان های T1، T2 و T3) در سه تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سال بر عملکرد، TSS، pH، اسیدیته، ماده خشک میوه معنی دار بود (01/0 p<). اثرات اصلی سطوح نیتروژن و زمان مصرف بر عملکرد، ماده خشک و TSS معنی دار بود (01/0 p<). اثر متقابل سال و زمان مصرف بر عملکرد میوه معنی دار بود(01/0 p<). اثر متقابل زمان مصرف و سطوح نیتروژن بر عملکرد و ماده خشک و TSS میوه معنی دار بود (05/0 p<). بیشترین عملکرد در تیمار N150 و زمان مصرف T4 به میزان 629 گرم در بوته به دست آمد و پس از آن، تیمارهای N150 T3، N100 T4 و N100 T3، به ترتیب بیشترین عملکرد را نشان دادند، در حالی که عملکرد در تیمارهای N150 و N100 در زمان T2 ، نسبت به شاهد اختلاف معنی داری نداشت. اثرات اصلی زمان مصرف نیتروژن بر شاخص کلروفیل و غلظت نیتروژن برگ، معنی دار بود (01/0 p<). با افزایش مصرف نیتروژن، غلظت نیتروژن در برگ، به طور صعودی، افزایش یافت. بین غلظت نیتروژن در برگ و شاخص کلروفیل برگ، همبستگی مثبت و قوی وجود داشت. سطوح نیتروژن و زمان مصرف، موجب افزایش معنی دار (05/0 p<) ماده خشک و درجه بریکس (TSS) میوه شد و بر اسیدیته کل و pH میوه تاثیر نداشت. تیمارN100  در زمان T4، بیشترین عملکرد میوه، ماده خشک و درجه بریکس میوه را داشت.