ارزیابی هیدرولیکی دو سامانه آبیاری بارانی (لینیر) در طول فصل زراعی در دشت قزوین

با استفاده نادرست از سامانه های آبیاری، خود این سامانه ها باعث بروز تلفات آبیاری و هدررفت آب می شوند. ارزیابی سامانه های آبیاری در طول بهره برداری و رفع ایرادهای آن می تواند از بروز چنین اتفاقاتی جلوگیری به عمل آورد. هدف تحقیق حاضر ارزیابی دو سامانه آبیاری تحت فشار (لینیر) در یک مزرعه واقع در ایستگاه تحقیقات می باشد. به این منظور از شاخص های ضریب یکنواختی کریستیانسن (CU)، یکنواختی توزیع در ربع پایین (DU)، راندمان پتانسیل کاربرد در ربع پایین (PELQ) و راندمان واقعی در ربع پایین (AELQ) استفاده شده است. نتایج ارزیابی میدانی براساس شاخص CU و DU نشان داد میانگین این شاخص ها در سامانه آبیاری تحت کشت گندم به ترتیب برابر با 38/89 و 92/83 درصد و در سامانه آبیاری تحت کشت کلزا برابر با 85/76 و 31/70 درصد است. همچنین از منظر PELQ و AELQ میانگین سامانه آبیاری تحت کشت گندم به ترتیب برابر با 89/62 درصد و در سامانه آبیاری تحت کشت کلزا برابر با 33/49 درصد بوده است. در یک نگرش کلی هر دو سامانه براساس شاخص های ارزیابی CU و DU در بازه قابل قبول قرار دارد در حالی که براساس مقادیر محاسباتی دو شاخص PELQ و AELQ، در خارج از بازه قابل قبول قرار داردند که نشان دهنده عدم مدیریت صحیح بهره بردار از سامانه های مورد مطالعه می باشد. پایین بودن شاخص های ارزیابی سامانه های آبیاری تحت فشار مذکور نشان دهنده آن است که در صورت عدم توجه به عوامل تاثیرگذار در طی دوره بهره برداری نمی توان انتظار ارتقاء بازده آبیاری را مکانیزه نمودن آبیاری متصور دانست.