بهینه ‎سازی استخراج اینولین از ریشه گیاه زنجبیل شامی با استفاده از روش سطح پاسخ و آنالیز آن با روش‎های واجذب-یونش لیزری به کمک ماتریس و کروماتوگرافی لایه نازک

اینولین به عنوان یک پری بیوتیک شامل مخلوطی از زنجیره های خطی بتا-2،1 فروکتان با درجات مختلف پلیمریزاسیون 2 تا 60 است. درجات مختلف پلیمریزاسیون کاربردهای متفاوتی در صنایع آرایشی و بهداشتی، دارویی و غذایی دارند.

این مطالعه سعی دارد بهترین روش برای ارزیابی درجات پلیمریزاسیون را پیدا کند.

بهینه سازی استخراج اینولین از ریشه گیاه زنجبیل شامی با استفاده از روش سطح پاسخ انجام شد. چهار فاکتور زمان، دما، نسبت حلال به ماده جامد و pH بر راندمان اینولین استخراج شده بررسی گردید. خالص سازی اینولین با آب داغ، و سپس با استفاده از کلسیم هیدروکسید و فسفریک اسید انجام گردید. میزان درجه پلیمریزاسیون اینولین با استفاده از روش های اسپکتروفتومتری، MALDI-TOF و FLD-TLC ارزیابی شد.

بر اساس آزمایش های انجام شده شرایط بهینه استخراج اینولین، با بازده 10/1 درصد؛ دمای C °79/6 ، زمان 31/9 دقیقه، نسبت حلال به ماده جامد 39/9 :1 و pH 7/7 تعیین گردید. طیف FT-IR  سه جذب 820، و 864 -1 cm 932 که به ترتیب متعلق به 2-کتوز، واحد بتا-2،1 فروکتوفورانوزیل و α-D گلوکوپیرانوز است را نشان داد. مقدار درجه پلیمریزاسیون اینولین در طیف MALDI-TOF معادل با 16 و وزن مولکولی 2633 دالتون بود. طیف FLD-TLC درجه پلیمریزاسیون 1 تا 15 را نشان داد. همچنین در روش اسپکتروفتومتری میزان درجه پلیمریزاسیون تقریبا معادل با 0/04 ± 22/3 بدست آمد.

مقدار فاکتورهای مناسب برای استخراج اینولین از گیاه زنجبیل شامی پیشنهاد شد. درجه پلیمریزاسیون بدست آمده از روش FLD-TLC نتایجی قابل قبولتر و با دقت بیشتر را نسبت به روش اسپکتروفوتومتری در مقایسه با MALDI-TOF نشان داد.