تدوین و اولویت بندی راهبردهای پابرجا مبتنی بر سناریوهای باورپذیر افزایش تاب آوری کالبدی شهر تهران در برابر زلزله (نمونه موردی: منطقه 10)

پژوهش حاضر در نظر دارد با تکیه بر عوامل کلیدی موثر بر تاب آوری کالبدی و بهره گیری از رویکرد سناریونگاری، سناریوهای باورپذیر افزایش تاب آوری کالبدی منطقه 10 تهران در برابر زلزله را مورد بررسی قرار داده و بر اساس آنها به تدوین و اولویت بندی راهبردهای پابرجا در راستای افزایش تاب آوری کالبدی محدوده مورد مطالعه در افق 1404 بپردازد. روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی بوده و به دنبال پاسخ این سیوال است که، راهبردهای پابرجایی که بتوانند تاب آوری کالبدی محدوده مورد مطالعه در برابر زلزله را در افق 1404 تضمین کنند کدامند؟ بدین منظور برای تدوین چارچوب نظری، ابتدا با استفاده از روش اسنادی، ادبیات و مبانی نظری موضوع بیان شده و سپس با تکیه بر پویش محیطی، داده های تجربی مستخرج گردیده است. جامعه آماری تحقیق شامل 20 نفر از خبرگان شهری بوده و روش نمونه گیری، هدفمند می باشد. در گام اول، پس از تعیین وضعیت های احتمالی عوامل کلیدی و وزن دهی به آنها توسط خبرگان، داده های لازم وارد نرم افزار ScenarioWizard شدند و سناریوهای قوی، ضعیف و باورپذیر از این نرم افزار مستخرج گردیدند. در گام بعدی با تحلیل عوامل داخلی و خارجی مرتبط با تاب آوری کالبدی نمونه مورد مطالعه، راهبردهای پژوهش در قالب روش SWOT و بر اساس سناریوهای باورپذیر ارایه شدند و در نهایت با تکنیک ماتریس کمی برنامه ریزی استراتژیک (QSPM)، راهبردهای پابرجا به منظور افزایش تابآوری کالبدی محدوده، احصاء و اولویت بندی شدند. نتایج نشان می دهد چنانچه منطقه 10 تهران قصد داشته باشد تا به سمت افزایش تاب آوری کالبدی در برابر آسیب های ناشی از زلزله قدم بردارد، تکیه بر راهبردهای پابرجای تدافعی اجتناب ناپذیر است.