تعیین اثربخشی درمان حل مسئله مدار (راه حل محور) بر ابعاد معنوی، شناختی، رفتاری و هیجانی سلامت روان شناختی معتادان

اعتیاد به‌دلیل ماهیت پیش‌رونده‌اش در همه ابعاد زندگی، سلامت افراد را به خطر انداخته و آثار سوء آن به‌وضوح بر سلامت شناختی، رفتاری، هیجانی و معنوی فرد قابل ‌مشاهده است. ازاین‌رو، هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی درمان مسیله‌مدار (راه‌حل‌محور) بر ابعاد معنوی، شناختی، رفتاری و هیجانی سلامت روان‌شناختی معتادان بود.

پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل تمامی معتادان مراجعه‌کننده به مراکز ترک اعتیاد منطقه سه شهر تهران در شش ماه نخست سال 1400 بود که از میان آنان (420 نفر)، 40 نفر از افراد واجد شرایط که داوطلب همکاری در پژوهش بودند، به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه محقق‌ساخته سلامت روان‌شناختی بود. جلسات درمان راه‌حل‌مدار برای گروه آزمایش طی هشت جلسه در طول دو ماه برگزار شد اما گروه گواه در فهرست انتظار بودند. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

نتایج نشان داد که بین ابعاد معنوی، شناختی، رفتاری و هیجانی سلامت روان‌شناختی معتادان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه تفاوت معنی‌داری وجود داشت (01/0>P).

بر اساس یافته‌ها می‌توان گفت که درمان راه‌حل‌مدار موجب بهبود ابعاد سلامت روان‌شناختی (معنوی، شناختی، رفتاری و هیجانی) معتادان شد. بنابراین، می‏تواند به‌عنوان روش‏های مداخله‏ای موثری برای ارتقای سلامت روان‌شناختی معتادان به کار برود.