طراحی مسیر بازگشت به جو با استفاده از الگوریتم بهینه سازی ارتقا یافته برمبنای تلفیق هدایت کلاسیک و بهینه سازی بردار شتاب

طراحی مسیر بهینه غیرهم زمان، یکی از راهکارهای مورد استفاده برای هدایت فضاپیما های بازگشتی و قابل استفاده مجدد است. در این رویکرد بسیاری از قیود و محدودیت های مسیله قابل بررسی می باشد بدون اینکه مسیله ی زمان و حجم محاسبات محدودیتی را ایجاد نماید. در طراحی مسیر بهینه قیود گوناگونی قابل اعمال می باشند که با حذف و اضافه نمودن آن ها عملکرد بهینه ساز قابل ارتقا است تاجاییکه می توان آن را به عنوان کاندید روش هم زمان معرفی نمود. از آنجاییکه اکثر روش های بهینه سازی نیازمند حدس اولیه اند، در این تحقیق با استفاده از مدیریت حدس اولیه، نسبت به کاهش قیود در مسیله بهینه سازی و انتقال آن ها به فاز مربوطه به حدس اولیه اقدام شده است. لذا قیودی مانند خطا و زاویه برخورد از طریق به کارگیری روش های هدایت کلاسیک مدیریت شده و سپس خروجی این روش ها به عنوان حدس اولیه به بهینه ساز ارایه می گردد. نتایج شبیه سازی شش درجه آزادی نشان دهنده ارتقای دقت و کاهش زمان محاسبات بهینه است.