تهیه و ارزیابی نانو کمپلکس پروتئین-کورکومین با استفاده از پیوند دهنده عرضی خوراکی

بهره مندی از تاثیر ترکیبات گیاهی با خواص درمانی، به فراهم زیستی مواد موثره آنها بستگی دارد. کورکومین دارای محدودیت هایی مانند پایداری و حلالیت کم و حساسیت به شرایط فرآوری و سیستم گوارشی است. این تغییر با هدف بررسی افزایش پایداری کورکومین در نانوکمپلکس آلبومین و با ایجاد پیوند عرضی انجام شده است.

برای افزایش حلالیت و پایداری کورکومین، نانوکمپلکس کورکومین-آلبومین تهیه شد. طرح آماری RSM-FCCD جهت بهینه سازی سه فاکتور در تهیه نانوذرات  استفاده شد. فاکتورها شامل درصد حجمی فاز آلی (4/6 -11/11)،  pH (7-3) و نسبت کورکومین (2000- 5000 میکرو گرم) بودند. برای ایجاد پیوند عرضی از گلوتارآلدیید و تانیک اسید استفاده شد. اندازه ذرات، پتانسیل زتا (به روش DLS)، مورفولوژی ذرات (FE-SEM، AFM) و نیز ایجاد پیوند عرضی (به روش روش نین هیدرین و FT-IR) مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی فاکتورها و پاسخ ها با استفاده از نرم افزار Design Exper.8 انجام شد.

در روش تهیه کمپلکس با کورکومین، شرایط بهینه جهت تولید نانوذرات آلبومین در pH دور از نقطه ایزوالکتریک آلبومین و درصد حجمی فاز آلی  4/11 درصد بدست آمد. برای دستیابی همزمان به کوچکترین ذره با بیشترین میزان درون پوشانی کورکومین و فاکتور مطلوبیت، کارایی بهینه در 3400 میکروگرم کورکومین بدست آمد. کارایی درون پوشانی کورکومین 54/72 درصد و اندازه ذرات کوچکتر از 230 نانومتر بودند. کاربرد تانیک اسید، موجب افزایش کارایی درون پوشانی کورکومین در نانوکمپلکس آلبومین شد (05/0<p).

نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از نانوکمپلکس آلبومین-کورکومین و تانیک اسید به عنوان عامل پیوندی موجب افزایش درون پوشانی و پایداری کورکومین می شود.