مدل یابی علی نشانه های کم توجهی/ بیش فعالی کودکان بر مبنای ویژگی های شخصیتی منش و تکانشگری مادران: نقش واسطه ای سبک های فرزندپروری

هدف از پژوهش حاضر مدل یابی علی نشانه های اختلال کم توجهی/ بیش فعالی کودکان بر مبنای ویژگی های شخصیتی منش و تکانشگری مادران با نقش واسطه ای سبک های فرزندپروری بود. در این پژوهش، از روش توصیفی نوع همبستگی با استفاده از روش های مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری شامل 1324 مادر دانش آموز دوره ابتدایی دارای نشانه های کم توجهی/ بیش فعالی شهر تهران در سال تحصیلی 99- 98 بود که 480 مادر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. چهار پرسشنامه کانرز والدین (CAARS)، مقیاس تکانشگری لینهام (UPPS- S)، مقیاس سرشت و منش کلونینجر (TCI) و پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند (PSI) توسط مادران تکمیل گردید و جهت تحلیل داده ها، علاوه بر آمار توصیفی از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل 85/8 استفاده شد. یافته ها نشان داد که صفات شخصیتی منش و تکانشگری مادران با نشانه های کم توجهی/ بیش فعالی کودکان رابطه معنادار داشت. بنابر نتایج یافته ها می توان نتیجه گرفت که برخی از ویژگی های آسیب زای مادران می تواند نشانه های کم توجهی/ بیش فعالی کودکان را پیش بینی کند. یافته های پژوهش بیانگر آن بودند که در درمان کودکان مبتلا به کم توجهی/ بیش فعالی، توجه به ویژگی های شخصیتی و سبک فرزندپروری والدین می تواند در روند درمان اثرگذار باشد.