بررسی عملکرد پی های سطحی روی فونداسیون خاکی مسلح شده با ژئوگرید و ژئوسل در معرض گسلش نرمال

پدیده گسلش سطحی برای ساختمان ها و شریان های حیاتی که در مجاورت یا روی گسل فعال قرار دارند بسیار خطرناک است و می تواند آسیب های جبران ناپذیری ایجاد کند، طراحی این سازه ها باید با در نظر گرفتن اثرات نامطلوب گسلش سطحی صورت گیرد، در این حالت اقدامات ژیوتکنیکی به ویژه ایجاد فونداسیون خاکی مسلح در کاهش اثرات نامطلوب گسلش سطحی بسیار موثر است. در این تحقیق مجموعه ای از آزمایش ها بر روی  فونداسیون مسلح شده با ژیوگرید، ژیوسل و ترکیب آنها در معرض گسلش نرمال به عنوان یک اقدام جهت کاهش خطرات گسلش سطحی انجام شده است. این آزمایشات رفتار شالوده نواری به عرض 1.5 متر واقع بر یک آبرفت به ضخامت 6 متر تحت جابجایی 60 سانتی متری را شبیه سازی می کند. در این پژوهش 7 آزمایش با شرایط متفاوت از نظر تعداد و نوع تقویت کننده ها با در نظر گرفتن عدد مقیاس برابر با 10 انجام شده است و به وسیله تحلیل تصاویر تهیه شده، نیمرخ نشست زمین، اعوجاج زاویه و مسیر انتشار گسلش بررسی شده است، نتایج نشان دهنده اثرگذاری مطلوب مسلح کننده ها مورد استفاده در فونداسیون خاکی تسلیح شده در راستای کاهش اعوجاج زاویه ای، ایجاد نشست یکنواخت و انحراف مسیر گسلش جهت محافظت سازه در مقابل گسلش می باشد. و همپنین درفونداسیون های مسلح شده به ترتیب با، یک لایه ژیوگرید ، یک لایه ژیوسل، یک لایه ژیوگرید و یک لایه ژیوسل توامان، دو لایه ژیوگرید و سه لایه ژیوگرید  به همان ترتیب به میزان 60 ، 30، 70، 80 و 80 درصد کاهش اعوجاج زاویه ای مشاهده شده است، ضمنا نتایج نشان دهنده آن است که افزایش بیش از 2 لایه ژیوگرید تاثیری در کاهش اعوجاج زاویه ای نداشته است.