اثر مصرف کود نیتروژن و ورمی کمپوست بر خصوصیات زراعی، عملکرد و کیفیت دانه کنجد (Sesamum indicum L.)

به منظور بررسی اثر مصرف کود شیمیایی نیتروژن و ورمی کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد (رقم ناز تک شاخه)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ده تیمار و سه تکرار در سال زراعی 96-1395 در شهرستان طارم استان زنجان اجرا شد. نتایج نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه و عملکرد دانه (با میانگین 17/3087 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار تلفیقی 45 کیلوگرم نیتروژن + 5/7 تن در هکتار ورمی کمپوست بود که با تیمار تلفیقی 30 کیلوگرم نیتروژن + 5 تن در هکتار ورمی کمپوست اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین عملکرد زیستی با میانگین 8360 کیلو گرم در هکتار مربوط به تیمار تلفیقی 45 کیلو گرم در هکتار نیتروژن + 5/7 تن در هکتار ورمی کمپوست مشاهده شد که نسبت به تیمار شاهد 57/85 درصد افزایش داشته است. میزان روغن دانه تحت تاثیر هیچ یک از تیمار های کودی قرار نگرفت، در نتیجه عملکرد بالای روغن در تیمار هایی بدست آمد که عملکرد دانه بیشتری داشتند. سرعت رشد گیاه هم تحت تاثیر تیمارهای کودی قرار گرفت و معنی دار شد. بطوری که بالاترین سرعت رشد گیاه در تیمار تلفیقی 45 کیلوگرم نیتروژن + 5/7 تن در هکتار ورمی کمپوست به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از کود تلفیقی (شیمیایی و آلی) مناسب تر از سایر تیمار های نیتروژن (شیمیایی) برای افزایش عملکرد دانه کنجد است.