اثر سطوح مختلف صمغ گوار و آنزیم بتا ماناناز بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی

 صمغ گوار یک ترکیب گالاکتومانانی بوده و در مقادیر زیاد، ضدمغذی و در مقادیر کم در جیره می تواند خاصیت پری بیوتیکی داشته باشد، آنزیم بتاماناناز با کاهش وزن مولکولی این ترکیب حالت ضد مغذی بودن آن را تعدیل می کند.

هدف از این مطالعه بررسی اثر سطوح مختلف صمغ استخراج شده دانه گوار و آنزیم بتاماناناز بر عملکرد، جمعیت میکروبی و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی سویه راس 308 است.

این تحقیق با استفاده از 312 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، به صورت طرح کاملا تصادفی با شش تیمار،چهار تکرار و سیزده قطعه جوجه در هر تکرار به مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 1) جیره شاهد بر پایه ذرت-کنجاله سویا 2) جیره شاهد به همراه پروبیوتیک فرمکتو (18/0 درصد) 3) جیره شاهد به همراه 35/0 درصد صمغ گوار 4) جیره شاهد+ به همراه 70/0 درصد صمغ گوار 5) جیره شاهد به همراه 35/0 درصد صمغ گوار و 05/0 درصد آنزیم بتاماناناز 6) جیره شاهد به همراه 70/0 درصد صمغ گوار و 05/0 درصد آنزیم بتاماناناز ، بودند .

نتایج آزمایش نشان داد که تیمار های آزمایشی اثر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی جوجه های گوشتی داشتند (05/0 <p)، به طوری که کمترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار 5، و بالاترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار حاوی صمغ زیاد بود. در این آزمایش مشخص گردید که تیمارهای مختلف آزمایشی از نظر تیتر آنتی بادی علیه سلول قرمز خون گوسفند تفاوت معنی داری نداشتند (05/0< P). اثر جیره های آزمایشی بر جمعیت میکروبی ژژنوم و ایلیوم معنی دار بود (05/0 <p)، به نحوی که بیشترین تعداد لاکتوباسیل در ژژنوم در تیمار 6 و کمترین تعداد آن در تیمار 4 و نیز بیشترین تعداد لاکتوباسیل ایلیوم در تیمار 6 و کمترین آن مربوط به تیمار شاهد بود.

 به طور خلاصه افزودن صمغ گوار و آنزیم بتاماناز به جیره بر عملکرد و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی در مقایسه با شاهد، اثر نداشت، با این وجود، افزودن صمغ همراه با آنزیم، جمعیت میکروبی لاکتوباسیل های ژژنوم و ایلیوم را افزایش داد و بدین جهت می-توان آن را توصیه کرد.