تاثیر زندان در پیشگیری از تکرار جرم و نقش آن در اصلاح و بازپروری مجرمین با تاکید بر مجرمان خطرناک در سیاست جنایی تقنینی ایران

سیاست جنایی تقنینی ایران در قبال زندان و نقش آن در اصلاح و بازپروری مجرمین خطرناک موضوع مقاله پیش رو می باشد. در نظام حقوقی ایران به تاثیر از اسناد فراملی حقوق بشری موضوع اصلاح و بازپروری مجرمین و از جمله مجرمین خطرناک از پیش از انقلاب تا به امروز دستخوش تحولاتی شده که منجر به انسانی شدن و تعالی حقوق مجرمین شده است. نظام سنتی اصلاح و بازپروری تنها از طریق اعمال مجازات پیشگیری و درمان را توصیه می نمود ولی در یافته های نوین جرم شناسی بحث بازگشت مجدد مجرمین به جامعه مطرح شده است.

در این پژوهش نگارنده به شیوه توصیفی تحلیلی به تشریح موضوع اشاره داشته است.

اگرچه تحت تاثیر سیاست های تقنینی و قضایی و اجرایی سخت گیرانه که در دهه نود میلادی در غرب به پارادایم رایج نظام عدالت کیفری تبدیل شد، سخت گیری و عدم بازگشت به جامعه را علت وجودی و نقطه ثقل نظام سیاست جنایی قرار داده بود، اما با شکست این اندیشه تحت تاثیر دیدگاه های نوین حقوق بشری در راستای اصلاح و بازپروری مجرمین قوانین داخلی کشورها نیز دچار تحولی شگرف شد. تحت تاثیر قوانین فراملی دیگر در نسل دوم حقوق بشر کرامت انسانی و احترام به حقوق زندانیان در راس هرم نظام عدالت کیفری قرار گرفت و باعث انسانی شدن دیدگاه و عمل در راستای حمایت از حقوق زندانیان گردید.