بررسی تاثیر فرآیند آلکالین، سورفکتانت، پلیمر (ASP) بر بازیافت نفت در مخازن ناهمگن

مخازن ناهمگن (مانند مخازن کربناته) با پیچیدگی در نقشه تراوایی، یا وجود شکاف های طبیعی و عمدتا نوع ترشوندگی نفت دوست دارای ضرایب بازیافت نفت پایین هستند. یکی از روش های ازدیاد برداشت نفت برای ارتقای درجه بازیافت چنین مخازنی استفاده از فرآیندهای سیلاب زنی شیمیایی از نوع ASP است. در این فرآیند، ترکیب آلکالین و سورفکتانت باعث می شود نفتی که به واسطه فشار مویینگی به دام افتاده آزاد گردد و هم زمان پلیمر اثر منفی بالا بودن تراوایی سنگ مخزن در برخی نواحی را کاهش می دهد و نسبت تحرک پذیری را بهبود می دهد. تمرکز اصلی این تحقیق بر تاثیر ناهمگنی در خواص مخزنی مانند تراوایی سنگ مخزن بر عملکرد فرآیند ASP است. در این پژوهش، با ساخت تعداد 23 مدل مخزنی به بررسی وجود ناهمگنی با فرض یک لایه کانال با تراوایی بالا به صورت صفحه افقی در راستای x، در راستای y و در راستای z و صفحاتی در عرض جریان و همچنین در طول جریان و اجرای شبیه سازی جریان برای آنها به مقایسه تاثیر آنها پرداخته می شود. به طور خاص، سیلاب زنی آب، پلیمر، AS+P و P+AS+P برای همه ی مدل ها اجرا  و میزان ضریب بازیافت نفت در مقابل حجم سیال تزریقی محاسبه گردید. همچنین برای بررسی نقش عوامل مختلف، جبهه های تزریق در هر سناریو، ضریب مقاومت سیال در مقابل جریان، میزان دبی تولیدی سیال بر جرم مواد تزریقی، غلظت های متفاوت تزریق مواد مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج شبیه سازی برای یک دوره تولیدی تقریبا ده ساله نشان داد میزان ضریب بازیافت نفت برای فرآیند P+AS+P حدود 20% نسبت به سیلاب زنی آب افزایش می یابد. همچنین، مشاهده گردید برای هر مورد شبیه سازی اندازه بهینه لخته مربوطه سیستم مانند لخته آب یا پلیمر به تنهایی یا لخته AS در سیلاب زنی (P+AS+P) و پلیمر در سیلاب زنی (P+W+P) قابل بررسی و تعیین است. برای مدل های ناهمگن با کانال تراوا، ضریب شکلی کانال (نسبت پهنا به ارتفاع کانال تراوا) و جهت قرارگیری کانال تراوا در مدل برای ارزیابی میزان افزایش ضرایب بازیافت نفت دو حالت AS+P , P+AS+P در مقایسه با سیلاب زنی آب موثر دیده شد و در واقع، اختلاف بین دو حالت AS+P و P+AS+P را بیشتر بروز می دهد.