مطالعات موردی موفق در استفاده از پلیمر به منظور ازدیاد برداشت نفت از میادین نفتی به روش سیلاب زنی پلیمری

در برداشت اولیه هیدروکربن‏ها که با استفاده از سازوکار‏های طبیعی مخزن صورت می گیرد، به دلایل مختلف از جمله کاهش فشار ناشی از تولید، در بهترین حالت کمتر از یک سوم نفت تولید می‏گردد. همچنین با اتخاذ روش‏های ثانویه ازدیاد برداشت مانند تزریق آب نیز با وجود کاربرد گسترده، به دلیل تحرک بالای آب نسبت به نفت، بخش عظیمی از منابع قابل تولید نخواهد بود. از این رو جهت تامین تقاضای نفت خام که به صورت پیوسته در حال افزایش است، همواره نیاز به استفاده از روش‏های ثالثیه ازدیاد برداشت جهت افزایش ضریب بازیافت پس از شروع تولید وجود دارد. از جمله روش‏های کارآمد جهت افزایش میزان بازدهی در فرآیند جاروب‏زنی نفت خام، تزریق (سیلاب زنی) پلیمر است که به عنوان یکی از روش‏های شیمیایی موثر ازدیاد برداشت از سال‏ها پیش تا کنون مورد استفاده قرار گرفته است. از آنجا که مطالعه موردی به صورت گسترده، ژرف و جزیی نگر به مطالعه یک مورد خاص می پردازد و در نتیجه به محدوده وسیعی از دانش برای تحلیل سیستم های پیچیده دسترسی می یابد، این اطمینان در پژوهش مطالعه موردی حاصل می شود که تمام اجزا مورد بررسی قرار گرفته اند. از این رو در این مقاله پس از بررسی نظام مند بسیاری از مطالعات موردی موفق ازدیاد برداشت توسط عملیات سیلاب زنی پلیمر در میادین مختلف نفتی جهان، به بررسی عوامل و شرایط تاثیر‏گذار در هر یک از مراحل انتخاب پلیمر، عملیات تزریق و سپس تاثیر آن برروی میزان افزایش نرخ تولید و همچنین میزان ضریب بازیافت نفت مخزن پرداخته شده و چالش های موجود در این عملیات ها به دقت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد افزودن پلیمر مناسب به آب در فرآیند سیلاب زنی و در شرایط مختلف، از پتانسیل بالقوه‏ای برای کاهش میزان تولید آب و همچنین کاهش میزان اشباع نفت باقی مانده مخازن و در نتیجه افزایش ضریب بازیافت نفت برخوردار است.