ارزیابی تاثیر ناهمگنی بر تغییرات تخلخل در فشارهای مخزنی سازندهای کنگان و دالان در بخش مرکزی خلیج فارس

افزایش تخلخل و تراوایی سنگ های مخزنی در شرایط سطحی به سبب کاهش فشار روباره، سبب می شود تا مقدار هیدروکربن برجا بیشتر از مقدار واقعی آن محاسبه گردد. در این مطالعه، تاثیر فشارهای مخزنی بر تغییرات تخلخل سازندهای کربناته کنگان و دالان در بخش مرکزی خلیج فارس موردبررسی قرارگرفته است. تخلخل و تراوایی 111 نمونه پلاگ در فشارهای روباره 7/14، 2200، 3700، 5000 و psi 5700 اندازه گیری شد. با اعمال حداکثر فشار، میزان تخلخل در اغلب نمونه ها تا 2% کاهش می یابد. رفتار تخلخل نمونه ها در برابر فشار در نمونه های مختلف، متفاوت بود و در نتیجه نمونه ها به دسته های همگن تر تقسیم شدند. به منظور ارزیابی ناهمگنی و بررسی دقیق این رفتار، در این مطالعه از شناخته شده ترین روش های تعیین گونه سنگی شامل وینلند، شاخص منطقه جریان، لوسیا و محدوده داده تخلخل و تراوایی استفاده شد. تغییرات تخلخل در برابر فشار برای هر نمونه رسم گردید و رابطه کاهش میزان تخلخل با افزایش فشار برای هر نمونه تعریف شد. با توجه به اینکه هدف این مطالعه بررسی چگونگی تغییرات تخلخل در برابر فشار است، شیب خط حاصل به عنوان شاخص تغییرات در نظر گرفته شد و نمونه هایی با شیب یکسان به عنوان نمونه های مشابه در نظر گرفته شدند. به عبارت دیگر، چنانچه آهنگ تغییرات تخلخل در نمونه ها با تغییرات فشار یکسان بود، این نمونه ها در این مطالعه مشابه هم درنظر گرفته شدند. سپس، ضریب تغییر به عنوان شاخص پراکندگی شیب خطوط، در هر گونه سنگی محاسبه شد. نتایج حاصل از روش های گوناگون تعیین گونه سنگی نشان داد که بهترین روش ها برای ارزیابی ناهمگنی آزمایش تغییر تخلخل با فشار، به ترتیب کارایی عبارت از شاخص منطقه جریان، محدوده تراوایی، وینلند و لوسیا هستند. این امر به سبب تاثیر هم زمان تخلخل و تراوایی در فرمول محاسبات این روش ها است.