تحلیل سبک شناسانه «نظر» در ده غزل از سعدی شیرازی بر مبنای معنی شناسی ساخت گرا

معنی شناسی ساخت گرا بر پایه زبان شناسی ساخت گرا تحت تاثیر آرای فردینان دو سوسور به وجود آمد و پایه بسیاری از مطالعات معنی شناسی قرار گرفت؛ این رویکرد، مطالعه روشمند معنی در ساختار متن را در چگونگی معنی دار شدن واحدهای زبانی تبیین می کند. در این روش، ارزش هر واحد زبانی در ارتباط با سایر واحدهای زبانی تعیین می شود و برای بررسی معنای هر واحدی باید به همه روابط، نظیر تقابل معنایی، در تحلیل شبکه معنایی توجه کرد. بسامد واحد زبانی «نظر» در غزل های سعدی به منزله متنی ادبی و نقش آن در بررسی سبک شناسانه این غزل ها، می تواند در ارتباط با چگونگی معنی دار شدن واحد زبانی یاد شده، اهمیت مطالعه روشمند آن را در گزیده ای از غزل های سعدی نشان دهد و روشی در اختیار ما قرار دهد که در پژوهشی جامع، به تحلیل دقیق تری نیز برسیم که درآمدی بر سبک شناسی معنایی غزلیات سعدی باشد. در پژوهش پیش رو با روش تحلیل کیفی، مطالعه متن ادبی را در ارتباط با دانش زبان شناسی و سبک شناسی تبیین نموده و سعی کرده ایم به دلالت های معنایی واحد «نظر» در دو حوزه معنایی عشق و عرفان بپردازیم و آن را در شبکه معنایی منسجمی تحلیل کنیم.