بررسی اثر متقابل رژیم های آبیاری و روش های آبیاری تحت فشار بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گیاه چای در منطقه فومن

چای، رایج ترین نوشیدنی بعد از آب در جهان بوده و هر روزه افراد بیشتری به مصرف آن روی می آورند؛ بنابراین ضروری است تولید این محصول در واحد سطح افزایش یابد. بدین منظور در این مطالعه برای بررسی تاثیر روش ها و سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گیاه چای رقم هیبرید چینی (Camellia sinensis L.)، آزمایشی به صورت کرت های خردشده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار با سه تیمار اصلی، شامل روش آبیاری بارانی ثابت(SI) ، آبیاری قطره ای موضعی (DI) و آبیاری قطره ای نواری (TDI) و سه تیمار فرعی شامل سطوح مختلف آبیاری به صورت بدون آبیاری (I0)، 50 (I1) و 100 (I2) درصد نیاز آبی گیاه در سال 1399 در منطقه فومن انجام شد. نتایج نشان داد که عملکرد برگ سبز و کارآیی مصرف آب به ترتیب با 70/7859 کیلوگرم بر هکتار و 39/2 کیلوگرم بر مترمکعب در تیمار SI مشاهده شد. همچنین نتایج اثر متقابل روش های آبیاری در سطوح مختلف نیاز آبی گیاه بر عملکرد برگ سبز چای نشان داد که بیشترین آن با 13000 کیلوگرم بر هکتار در روش آبیاری SI با سطح نیاز آبی I2 به دست آمد؛ بنابراین روش آبیاری SI با سطح آبیاری I2 گزینه مناسبی برای تولید برگ سبز چای در منطقه فومن است.