ارزیابی تاثیر داروی FK506 (تاکرولیموس) بر سلولهای بنیادی خون ساز بند ناف

بررسی تاثیر داروی FK506 بر سلولهای تک هسته ای خون بند ناف در این مطالعه پس از جمع آوری خون بند ناف و جداسازی سلولهای تک هسته ای، درصد سلولهای زنده تعیین شد. سپس سلولها به مدت یک هفته در محیط DMEM و در حضور سایتوکاینهای IL-6، TPO، SCF، FL و دوزهای مختلف FK506 انکوبه شدند. پس از این مدت، شمارش سلولی انجام گرفت. سپس مورفولوژی سلولها مورد بررسی قرار گرفته و نسبت رده میلوییدی به اریتروییدی مشخص شد. همچنین درصد سلولهای +CD34 به روش فلوسایتومتری تعیین گردید. در این تحقیق سنجش کلونی در دو مرحله انجام گرفت. در مرحله اول، بلافاصله پس از جدا سازی سلولهای تک هسته ای (در حضور FK506) و در مرحله دوم، از سلولهایی که به مدت یک هفته در حضور دوزهای مختلف دارو و سایتوکاینها انکوبه شده بودند استفاده شد. برای آنالیز داده ها آزمونهای کولموگراف - اسمیرنوف و آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) مورد استفاده قرار گرفت.
پس از یک هفته تیمار سلولها در حضور FK506 و سایتوکاینها، شمارش سلولی در مقایسه با کنترل تغییر قابل ملاحظه ای نشان نداد (126/0=p). همچنین نسبت رده میلوییدی به رده اریتروییدی در مقایسه با کنترل تغییر معنی داری نشان نداد (819/0=p). با این وجود درصد سلولهای +CD34 در مقایسه با کنترل افزایش معنی داری نشان داد (018/0=p). سنجش کلونی در مرحله اول در مقایسه با کنترل کاهش یافته (000/0=p) و در مرحله دوم در مقایسه با کنترل تغییری نشان نداد (109/0=p).
FK506 علاوه بر این که به عنوان داروی سرکوب گر ایمنی نقش مهمی در پیش گیری و درمان GVHD حاد دارد، در in vitro موجب ازدیاد سلولهای خون ساز و افزایش توانایی کلونی زایی آنها شده و در ضمن تاثیری نیز بر تمایز سلولهای خون ساز ندارد.