ساخت و مشخصه یابی داربست الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون / پلی وینیل الکل حاوی عصاره آلوئه ورا برای مهندسی بافت استرومای قرنیه

به دلیل بیماری های قرنیه و مشکلات در خصوص پیوند قرنیه آلوگرافت که شامل کمبود قرنیه باکیفیت و همچنین رد بافت پیوندی توسط سیستم ایمنی در بازه ی پنج سال است، ساخت قرنیه با کمک فناوری جدید از اهمیت بالایی برخوردار است. در این پژوهش، پلیمر پلی کاپرولاکتون به همراه پلی وینیل الکل حاوی عصاره آلویه ورا استفاده شد تا داربست الکتروریسی با خواص مشابه با بافت هدف تهیه شود.

مواد و روش ها:

برای تعیین مورفولوژی داربست های الکتروریسی شده از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. به منظور تعیین خواص فیزیکی داربست های الکتروریسی شده، میزان شفافیت، آب دوستی، جذب آب و تخریب پذیری آن ها بررسی شد. همچنین خواص مکانیکی داربست ها مورد بررسی قرار گرفت. در راستای بررسی گروه های عملکردی داربست ها از طیف‏سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه استفاده شد. از سلول های استرومای قرنیه، جهت بررسی سمیت سلولی و چسبندگی به سطح داربست ها انجام گردید.

یافته ها:

نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که با افزودن عصاره آلویه ورا، قطر الیاف در داربست پلی کاپرولاکتون و پلی وینیل الکل از 423 به 214 نانومتر کاهش می یابد. نتایج حاصل از آزمون زاویه تماس، جذب آب و تخریب پذیری نشان داد که با افزودن پلی وینیل الکل و عصاره آلویه ورا میزان آب دوستی و تخریب پذیری داربست های الکتروریسی افزایش یافت. نتایج حاصل از آزمون انتقال نور نشان داد که با افزودن مقدار پلی وینیل الکل و عصاره آلویه ورا، میزان انتقال نور داربست الکتروریسی پلی کاپرولاکتون از 7/14 به 14/74 درصد در داربست پلی کاپرولاکتون و پلی وینیل الکل حاوی عصاره آلویه ورا افزایش می یابد. نتایج حاصل از تست های مکانیکی نشان داد که با افزودن پلی وینیل الکل و آلویه ورا، مدول یانگ داربست های الکتروریسی نسبت به داربست پلی کاپرولاکتون افزایش یافت.

نتیجه گیری:

نتایج نشان داد افزودن پلی وینیل الکل و عصاره آلویه ورا به پلی کاپرولاکتون باعث بهبود خواص مکانیکی، فیزیکی، شیمیایی و همچنین سبب بهبود چسبندگی و رفتار سلولی شد.