عوامل خطر همسرآزاری در زنان مراجعه کننده به پزشکی قانونی شهر تهران

همسرآزاری به معنای اعمال هرگونه خشونت از سوی همسر یا شریک جنسی است و از معضلات اجتماعی امروزه بوده که به صورت خشونت جسمی، خشونت روانی عاطفی و خشونت جنسی مشاهده می شود. هدف این مطالعه بررسی الگوها و عوامل خطر همسرآزاری در مراجعه کنندگان به پزشکی قانونی شهر تهران طی سال های 1398 تا 1399 بود.

این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی بود. بر اساس معیارهای ورود و خروج 322 نفر طی 2 سال وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات دارای دو بخش متغیرهای دموگرافیک و فرم کوتاه پرسشنامه تجربه همسرآزاری بود. در نهایت داده توسط نرم افزار SPSS ویرایش 24 تحلیل شدند.

بر اساس نمرات پرسشنامه، بیشترین الگوی همسرآزاری، خشونت کلامی است. خشونت جسمی سنگین، کمترین الگوی فراوانی را دارد. از لحاظ رتبه بندی، الگوی خشونت عاطفی، خشونت جسمی سبک و خشونت جنسی بعد از خشونت کلامی قرار دارند. در بررسی عوامل مرتبط با همسرآزاری، رابطه معناداری بین سن همسر زنان قربانی، تحصیلات زنان و همسران آنها، نوع سکونت، تعداد فزرندان و سابقه همسرآزاری با بروز همسرآزاری به دست آمد (05/0<P). با این حال، بین سن زنان قربانی همسرآزاری، محل سکونت و سال های گذشته از ازدواج با بروز همسرآزاری رابطه معناداری به دست نیامد (05/0<P).

 اگرچه در مطالعات قبلی، بیشترین فراوانی را خشونت عاطفی یا روانی به خود اختصاص داده، اما در مطالعه حاضر خشونت کلامی به عنوان شایع ترین نوع همسرآزاری به دست آمده است. بنابراین سیاست های پیشگیرانه و طراحی مداخلات مورد نیاز در سطوح مختلف جامعه لازم است.