بهینه سازی چندهدفه ی برنامه ی تولید و تزریق مخازن نفتی مطالعه ی موردی

امروزه روش های بسیار متنوعی برای افزایش تولید از مخازن نفتی مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله روش های معمول با درصد بازیافت مورد قبول، تزریق آب به مخازن نفتی است. یکی از چالش های راهبری تزریق آب به مخزن، تنظیم دبی تولیدی و تزریقی برای بهینه سازی زمان رخنه ی آب به چاه تولیدی و همچنین جلوگیری از افت فشار یا افزایش بیش از حد فشار در مخزن است. عدم توجه به این پارامترهای تولیدی و تزریقی، ممکن است خسارات غیرقابل بازگشتی را به مخزن نفتی و همچنین بازدهی تولیدی وارد کند.
صنعت نفت و گاز پیوسته می کوشد با استفاده از اتوماسیون و روش های بهینه سازی از پیچیدگی های فنی و عملیاتی روش های ازدیاد برداشت بکاهد. اتوماسیون به تنهایی می تواند موجب افزایش سرعت و دقت در عملیات تولید از مخزن شود، اما سیستم مدیریتی و تصمیم گیرنده برای بهره گیری بهینه از این روش نیازمند شناخت پروسه ی تصمیم گیری است.
هدف ما در این پژوهش، ابتدا انتخاب روشی جامع و کاربردی برای بهینه سازی برنامه ی تولید و تزریق و سپس بررسی اثر هر یک از پارامترهای مخزنی بر این پروسه، در قالب الگوریتم های یک هدفه و چندهدفه می باشد. با مطالعه ی چهار استراتژی: 1) اقتصادی، 2) فنی 3) اقتصادی و  فنی و 4) پایدار حلقه بسته در برنامه ی تولید و تزریق، ضمن توضیح توابع هدف در هر یک و مقایسه ی نمودارهای عملکرد مخزن، به این نتیجه می رسیم که دید تک هدفه در فرآیند مدیریت و برنامه ریزی مهندسی نفت، علاوه بر صرفه ی اقتصادی پایین، از نظر نگهداشت شرایط مخزن نیز کارآمد نیست. در نهایت، با معرفی مدل مدیریت پایدار حلقه بسته، با توجه هم زمان به پارامترهای تاثیرگذار بر مخازن نفت، می بینیم که اثر آن در درازمدت هم از نظر اقتصادی و هم از نظر فنی بر روش های دیگر برتری دارد.