اثر حاد خستگی نروماسکولار بدنبال سردکردن مفصل بر کنترل پاسچرال و کینماتیک زانو حین حرکت فرود-پرش (با ‏رویکرد پیشگیری از آسیب) ‏

آسیب های اندام تحتانی در رشته های ورزشی دارای حرکات پلایومتریک که خستگی نروماسکولار (Neuromuscular) بیشتری را ایجاد می کند، بیشتر رخ می دهد که در میان روش های درمانی، سرمادرمانی به عنوان یک روش فوری درمان بعد از آسیب حین رویدادهای ورزشی، کاربرد بسیاری دارد. از آنجایی که سردکردن مفصل در حالت خستگی، ممکن است ریسک ابتلا به آسیب مجدد را در فرد حین برگشت به رقابت افزایش دهد،  بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر حاد خستگی نروماسکولار بدنبال سردکردن مفصل بر کنترل پاسچرال (Postural) و کینماتیک زانو حین حرکت فرود-پرش می باشد.

پژوهش حاضر، از نوع کاربردی بوده که به روش نیمه تجربی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر، دانشجویان دختر تمرین کرده رشته تربیت بدنی بودند که از بین آن ها تعداد 40 نفر سالم که حداقل دوسال از مدت تحصیلشان گذشته باشد و در رشته های والیبال و بسکتبال فعال بودند و حداقل 3 جلسه در هفته فعالیت ورزشی داشتند و در شش ماه گذشته آسیب در اندام تحتانی نداشتند، به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند که به شکل تصادفی در سه گروه تجربی و یک گروه کنترل (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. اندازه گیری ها در سه زمان (پیش آزمون، پس آزمون اول و پس آزمون دوم) انجام شد. از صفحه نیرو (Bertec 40*60 USA) برای ثبت داده های مرکز فشار و از الکتروگونیامتر (Biometrics) برای ثبت دامنه حرکتی حین حرکت فرود-پرش تک پا به طور همزمان استفاده شد. سرمادهی به مدت 20 دقیقه (برای گروه سرمادهی و سرمادهی پس از خستگی) و پروتکل خستگی (برای گروه خستگی و سرمادهی پس از خستگی) شامل انجام پرش های مکرر در جهات مختلف از سکوی 20 سانتی متری بود. در گروه سرمادهی پس از خستگی، آزمودنی ها ابتدا پروتکل خستگی را انجام داده، سپس بلافاصله سرمادهی مفصل زانو اعمال شد. تمامی متغیرها قبل از اعمال مداخله ها، بلافاصله پس از آن ها (پس آزمون اول) و 20 دقیقه بعد از آن ها (پس آزمون دوم) در تمام گروه ها اندازه گیری شدند. از آزمون تحلیل واریانس با داده های تکراری، در سطح معناداری 0/05>p جهت تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS استفاده شد.

مشخص شد که در مرحله اکسنتریک (Eccentric) میانگین تغییرات COPx در همه گروه ها از پس آزمون اول به پس آزمون دوم افزایش معنا دار داشته (0/01=p)، اما میانگین تغییرات COPX و COPy بین گروه ها تفاوت معنا داری را نشان ندادند (0/05<p). همچنین، زاویه زانو در زمان تماس (Knee Angle of Landing; KAL) در افراد تمرین کرده از پیش آزمون به پس آزمون اول در تمام گروه ها کاهش معنادار  داشته است (0/04=p)، اما تغییرات زاویه زانو زمان تماس و پرش و ماکزیمم زاویه زانو بین گروه ها معنادار نبود (0/05<p).

بر اساس نتایج بدست آمده از پژوهش، به نظر می رسد، سرمادهی به صورت سطحی (با استفاده از کیسه یخ) بعد از خستگی نروماسکولار، مشابه با شرایطی که در رویدادها و مسابقات ورزشی وجود دارد، بر عملکرد بیومکانیکی اندام تحتانی و تعادل افراد ورزشکار، تاثیر معناداری ندارد. لذا، سرمادهی موضعی مفصل، به عنوان یک روش درمانی فوری که دارای فواید و آثار مثبت فیزیولوژیکی زیادی، برای کاهش عوارض حاد ناشی از آسیب می باشد، حتی با وجود کاهش دمای موضعی مفصل و در شرایطی که ورزشکار خسته است، خطر جدی برای ورزشکاران حین برگشت به فعالیت ایجاد نمی کند و احتمال آسیب دیدگی مجدد نیز در آن ها بعد از سرمادهی در شرایط خستگی، وجود ندارد.