تاثیر کاربرد سیتوکنین بر فتوسنتز، تبادلات گازی و محتوی کلروفیل گلرنگ در شرایط تنش خشکی

به منظور مطالعه امکان کاربرد سیتوکنین بر بهبود فتوسنتز، تبادلات گازی و محتوی کلروفیل گلرنگ، پژوهشی به صورت طرح اسپلیت فاکتوریل درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهارتکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان-ایران، در سال زراعی 1398-1397 اجرا شد. در این پژوهش سطوح آبیاری شامل آبیاری مطلوب و تنش خشکی در کرت های اصلی قرارگرفت و ارقام گلرنگ شامل ارقام سینا، فرامان، پرنیان، گلدشت و محلی اصفهان و سه سطح سیتوکنین شامل عدم مصرف (شاهد)، 50 و 75 میکرومولار به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند. در مرحله ی گلدهی، تنش خشکی اعمال شد و هم زمان با اعمال تنش خشکی بوته های گلرنگ با سیتوکنین با غلظت های گفته شده محلول پاشی شدند. نتایج نشان داد که اعمال تنش خشکی برغلظت co2زیر روزنه ای، میزان تعرق، هدایت روزنه ای،سرعت فتوسنتز،کارایی کربوکسیلاسیون، کارایی مصرف آب فتوسنتزی، محتوی کلروفیل و عملکرد دانه تاثیر منفی داشت.کاربرد سیتوکنین باعث به حداقل رساندن اثرات منفی تنش خشکی و افزایش در صفات فوق گردید. بالاترین عملکرد دانه با کاربرد غلظت 75 میکرومولار سیتوکنین (08/3466 کیلوگرم در هکتار) با افزایش 29 درصدی عملکرد دانه نسبت به تیمار شاهد به دست آمد. بنابراین کاربرد سیتوکنین را می توان به عنوان راه کاری جهت کاهش اثرات نامطلوب تنش خشکی و افزایش عملکرد دانه گلرنگ در شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی پیشنهاد کرد.