اثر پروبیوتیک ((Saccharomyces cerevisiae PTCC5052 بر افزایش نرخ ماندگاری بچه ماهی قزل آلای رنگین کمانOnchorhyncus mykiss))

استفاده از پروبیوتیکها را می توان یکی از دستاوردهای مثبت پژوهشگران دانست که به صورت بیولوژیک و طبیعی باعث افزایش تولید در واحد سطح می شود. طی 50 سال گذشته پروبیوتیکها در محدوده وسیعی از گونه ها به منظور ارتقاء تعادل میکروبی روده جهت ارتقاء رشد ، جذب نوترینتها ، افزایش ایمنی و نیز بالا بردن بقاء به کار برده شده اند. در تحقیق حاضر که در زمستان سال 1386 در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان سردابی شهید مطهری یاسوج انجام شد اثر مخمر Saccharomyces cerevisiae PTCC 5052  به طور خالص به عنوان پروبیوتیک در کاهش نرخ تلفات و افزایش در صد بقای لاروهای قزل آلای رنگین کمانOnchorhyncus mykiss  مورد بررسی قرار گرفت . برای انجام این تحقیق 8400 لارو دارای کیسه زرده در 4 تیمار و 3 تکرار تقسیم شدند.نسبت مخمر موجود در 3 تیمار آزمایش به ترتیب 6^10 ، 7^10 ، 8^10 مخمر در هر گرم غذای ماهی برای تیمارهای C  B,A بود. نتایج نشان داد که  میانگین ماندگاری تیمارها برای  تیمار شاهد %87.8 ، تیمار A %92.8 ، تیمار B %93 و تیمار C %95.4  می باشد .پس از آنالیز آماری داده ها تنها بین تیمار شاهد و تیمار C اختلاف معنی دار مشاهده شد.(P<0.05) .به کار گیری مخمر Saccharomyces     cerevisiae PTCC 5052   به مقدار  8^10 مخمر در هر گرم غذای ماهی اثر مثبت و معنی داری بر درصد بقا بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان دارد .