برنامه ریزی کاربری زمین با هدف بهینه سازی مصرف انرژی در راستای توسعه پایدار شهری (نمونه مورد مطالعه: ناحیه 2 منطقه 8 تهران)

امروزه مصرف انرژی در کلان شهرها مشکلات زیست محیطی بسیاری را به وجود آورده است. بر همین اساس باید برنامه-ریزی شهری جهت بهینه سازی مصرف انرژی به عنوان یک ضرورت مورد توجه قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی معیارها و زیرمعیارهای برنامه ریزی کاربری زمین در محدوده ناحیه دو منطقه هشت تهران در راستای توسعه پایدار شهری و بهینه سازی مصرف انرژی انجام شده است. در این پژوهش جهت شناسایی معیارها و زیرمعیارها، از روش تحقیق تحلیلی، مطالعات کتابخانه ای و میدانی و برای اولویت بندی و بررسی تاثیر آن ها از نرم افزار GIS استفاده شده است. مدل سازی تاثیر کاربری نهایی در مصرف انرژی با استفاده از نرم افزار EnergyPLAN انجام شد. نتایج مطالعه نشان داد که در محدوده مورد مطالعه، زیر معیارهای تنوع کاربری ها، شعاع پوششی مناسب ایستگاه های حمل و نقل عمومی، تراکم بهینه واحدهای مسکونی و غیرمسکونی از شرایط مطلوب نسبی برخوردار می باشند. همچنین زیرمعیارهایی نظیر مرکز محله فعال، دسترسی پیاده به کاربری های خدماتی اصلی، سهممطلوب فضای سبز، دسترسی به فضاهای عمومی و تعداد پارکینگ های عمومی در مجاورت ایستگاه های حمل و نقل عمومی، که در وضع موجود شرایط نامطلوبی دارند، باید ارتقاء یابند. در نهایت، دو طرح کاربری زمین جهت بهبود وضع موجود پیشنهاد شد. پس از اختلاط کاربری پیشنهادی و وضع موجود، زیرمعیارهایی که در وضع موجود شرایط مناسبی نداشتند، ارتقا پیدا نمودند. نتایج مدل سازی انرژی در بخش حمل و نقل نشان داد که مصرف انرژی از 1.6 تراوات ساعت به 1.44 تراوات ساعت در سال و دی اکسید کربن از850 هزارتن به 760 هزار تن در سال کاهش یافته است.