بررسی فرقه های صوفی و غالی در دوره صفویه

دولت صفویه از پتانسیل بالای ایده‌های پویای مذهبی برای دست‌یابی به قدرت استفاده کرد و شاهان صفوی با رسمیت بخشیدن به مذهب شیعه و سرکوب سایر مذاهب و فرق، کوشیدند از تشیع به‌عنوان دست‌مایه متحد کردن پیروان خود سود جسته و از آن به‌عنوان وجه تمایز آنان از دیگران استفاده کرده و با این کار به جنگ سایر رقبای مذهبی خود در جهت بسط قدرت، مشروعیت بخشند. در این راستا با تعصب مذهبی خود دست به خشونت گسترده زدند و با هر نوع اندیشه متفاوت با مکتب رسمی و دولتی به مبارزه برخاستند. اما به نظر می‌رسد که تزلزل عقاید برخی از مریدان  حکومت صفوی و تلاش  آن‌ها برای نشان دادن اعتراض و مخالفتشان با سیاست‌های حکومت صفوی و ضعف جنبش تصوف به دلیل سرکوب‌های شدید از عوامل ایجاد فرقه‌های صوفی و غالی در این دوره بودند. در این پژوهش کوشش خواهد شد تا روش توصیفی – تحلیلی به بررسی این عوامل پرداخته و برخی از فرقه‌های منشعب شده از تصوف و غلات، بررسی گردد.