افلاطون و پرسمان امنیت

آرای فیلسوفان بزرگ تاریخ به ‏رغم دیرینگی و زمینه‏ محوری‏شان از آنجا که از چشم‏ انداز مفاهیم امروزین امنیتی نگریسته می‏ شوند، سنجه ‏هایی در اختیار می‏ گذارند که برپایه آنها می ‏توان هم مکتب ‏های امنیتی روزآمد و هم سیاست ‏های امنیتی روزمره و پیامدهای آنها (یعنی هم نظریه و هم کنش تجربی آنها) را مورد ارزیابی و بازاندیشی قرار داد و به بهبود آنها، در جهت اعتلای شرایط زندگی انسانی یاری رساند. در این راستا، مقاله پیش ‏رو این پرسش بنیادی را پیش‏ می‏ کشد که چه نوع رویکردی به مفهوم امنیت را می‏ توان از اندیشه سیاسی افلاطون استنتاج کرد. در پرتو پاسخگویی به این پرسش، مرجع، مسیله و ابزارهای امنیت در اندیشه افلاطون شناسایی می ‏شوند. این مطالعه با به ‏کارگیری روش هرمنوتیکی نشان می‏ دهد که رویکرد امنیتی استنتاج ‏شده از اندیشه سیاسی افلاطون، رویکردی مبتنی بر فلسفه رهایی است که برپایه آن امنیت در پرتو چیرگی عوامل نرمی چون برپاداری قوانین خدایی، کسب فضیلت ‏های انسانی و برقراری عدالت (همگی در معنای افلاطونی آن) در جامعه پدیدار می ‏شود.