پیاده سازی مکانیزمی جهت تشخیص میزان سطح استرس در افراد با استفاده از پردازش سیگنال مایوگرام در شبکه های سطح بدن

استرس یکی از مشکلات جوامع کنونی است که در همه‌ی اقشار جامعه به شدت در حال پیشرفت می‌باشد و می‌تواند ریشه‌ی بسیاری از مشکلات روحی روانی و جسمانی باشد. استرس زمانی در فرد رخ می دهد که فشاری بیشتر از آنچه که به آن عادت داشته است بر او وارد شود. از آنجاییکه استرس عاملی است که می‌تواند عملکرد افراد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد، لذا تشخیص و بررسی استرس در افراد حرفه‌ای به مقوله‌ای با اهمیت تبدیل شده است، لذا تشخیص به موقع آن می‌تواند از آسیب‌های جدی به افراد جلوگیری به عمل آورد. از جمله روش‌های تشخیص استرس استفاده از سیگنال‌های حیاتی می‌باشد. در این پژوهش از سیگنال‌ حیاتی عصب و عضله یا همان الکترومایوگرافی به منظور تشخیص استرس استفاده شده است. برای این منظور سیگنال‌ عضله‌ی دوزنقه‌ای تعداد 5 نفر از افراد را در دو موقعیت قبل از استرس و در زمان استرس و با استفاده از پارامترهای ریاضی، با توجه به مقادیر و معیار ها و بررسی آنها در افراد مختلف مورد بررسی قرار گرفت. روش پیشنهادی میزان همبستگی سیگنال را 0970/0 نشان می دهد.