تحلیل آماری بلندمدت روند خشکسالی هواشناسی استان اصفهان

خشکسالی هواشناسی یکی از بزرگ ترین بلاهای طبیعی است که وجود یک سیستم نظارت موثر برای تحلیل روند خشکسالی و کاهش اثرات آن نیاز ضروری است تا بتوان به کمک آن اقدام موثری برای مدیریت این بحران انجام داد. هدف از این پژوهش، تحلیل روند خشکسالی استان اصفهان با استفاده از داده های بارش ماهانه 10 ایستگاه همدیدی با طول دوره آماری 30 ساله (19902020)، شاخص معیار استاندارد (ZSI) در مقیاس های زمانی متفاوت و آزمون های ناپارامتری من-کندال، پتیت و سن می باشد. درمجموع نتایج آماری برای مقیاس های زمانی متفاوت شاخص ZSI نشان داد که در سطح 5% روند خشکسالی براساس آزمون من-کندال در 58% از ایستگاه ها، بر اساس آزمون پتیت در 81% از ایستگاه ها و بر اساس آزمون سن در 56% از ایستگاه ها روند معنی دار نزولی دارد. بارش ماهانه در هیچ ایستگاهی روند معنی دار ندارد. از تحلیل سری های زمانی در مقیاس های مختلف مشخص شد که سری زمانی های بلندمدت روند تغییرات خشکسالی را بهتر آشکار می کنند. بنابراین با توجه به نتایج روندیابی خشکسالی در استان اصفهان مشخص شد خشکسالی در استان با روند نزولی مواجه است. به نظر می رسد افزایش فراوانی خشکسالی و بروز خشکسالی های شدید بر اکوسیستم منطقه مطالعاتی و در نتیجه آن برخورداری از خدمات اکوسیستم ها تاثیر نامطلوب داشته باشد. در نتیجه، نیاز به سازگاری برای نفی تاثیرات دوره های خشک شدید مکرر در استان وجود دارد.