مقایسه ی تاثیر 8 هفته تمرین TRXومقاومتی سنتی بر کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز زنان غیر فعال

فعالیت بدنی با وجود فواید گوناگونی که برای سلامتی عمومی دارد، می تواند به دلیل افزایش فشار اکسایشی از طریق افزایش تولید گونه های واکنش پذیر، موجب آسیب احتمالی بافت های مختلف بدن شود و هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی سنتی و TRX روی شاخص های آسیب عضلانی دانشجویان زنان غیر فعال می باشد.

در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد (28) دختر غیرفعال سالم  با میانگین سن 38/1±00/21 سال به طور تصادفی به سه گروه: تمرین مقاومتی سنتی (9)، تمرین  TRX(9) و کنترل (10) تقسیم  شدند. گروه های تجربی پروتکل تمرینی را سه جلسه در هفته به مدت 8 هفته با شدت 65 الی 80 درصد  اجرا کردند. نمونه های خونی قبل از شروع تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین اخذ و میزان کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های شاپیرو ویلک، تی وابسته و تحلیل واریانس یک سویه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در سطح کراتین کیناز خون در سه گروه وجود نداشت ولی در میزان فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز در گروه تمرین مقاومتی سنتی و در گروه TRX از مرحله پیش آزمون به پس آزمون کاهش معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج تحلیل واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری در سطح لاکتات دهیدروژناز در هر دو گروه تجربی با گروه کنترل و بین گروه های تجربی نشان داد (05/0 <p).

نتیجه گیری:

 با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان بیان کرد که تمرین بدنی منظم TRX و مقاومتی سنتی با شدت متوسط هر دو نه تنها منجر به تشدید شاخص های آسیب عضلانی نشده اند بلکه  آثار سودمندی روی متغیر های آسیب عضلانی از جمله لاکتات دهیدروژناز داشتند که نشان دهنده سودمند بودن این گونه تمرینات در زندگی افراد غیر فعال است.