مطالعه تاثیر ابعاد تعامل پلیس با نهادهای مردمی بر اشکال پیش گیری از جرم

ضرورت مبارزه و پیش گیری از وقوع جرم شرایطی را فراهم می کند تا ما از ظرفیت های موجود اجتماعی با رویکرد پیش گیری از وقوع جرم بیش تر استفاده کنیم. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ابعاد پلیس با نهادهای مردمی در پیش گیری از جرایم است.

این پژوهش به روش توصیفی با نمونه گیری سهمیه ای و حجم نمونه 278 نفر در استان مازندران و در شهرهای تنکابن، آمل و ساری انجام گرفته است. ابزار اندازه گیری متغیرها پرسش نامه برگرفته از پژوهش های مختلف است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و Amos انجام گرفته است.

یافته ها:

 نتایج پژوهش بیان گر آن است که هم بستگی نهادهای مردمی با پلیس در پیش گیری از جرم 567/0 که نشان دهنده هم بستگی بالا بوده و 31/0 از تغییرات پیش گیری از جرم را ابعاد مختلف تعامل نهادهای مردمی با پلیس تعیین می کنند. با توجه به نتایج پژوهش مذاکره بیش ترین تاثیر را در پیش گیری اجتماعی و وضعی از جرایم دارد و کمیته مشورتی بیش ترین تاثیر را بر پیش گیری انتظامی دارد. نتایج نشان می دهد ضریب هم بستگی ابعاد تعامل و پیش گیری 567/0 است. هم چنین با توجه به میزان ضریب تعیین R2</sup> مشخص می شود که شاخص های تعامل در مجموع 32/0 درصد تغییرات پیش گیری از جرم را پیش بینی می کنند. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان بیان داشت که تعامل نهادهای مردمی با پلیس در پیش گیری از جرایم مثبت و معنی دار است.