مقایسه دقت تشخیصی سونوگرافی در بالین با بررسی موضعی زخم در تشخیص آسیب های عصبی و تاندون اندام فوقانی: یک گزارش کوتاه

تروما یکی از شایعترین علل مرگ ومیر درتمام سنین می باشد. باتوجه به شیوع تروما در جامعه و عوارض و هزینه های آن، استفاده از ابزارهای کمکی جهت تشخیص و اقدامات به موقع مورد اهمیت می باشد.

مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی می باشد که از فروردین تا اسفند 1397 در اورژانس بیمارستان بعثت نهاجا اجرا گردید. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مراجعه کننده دارای لسراسیون های (Lacerations) عمقی اندام های فوقانی می باشند که آسیب عناصرسطحی/عمقی (تاندون ها، اعصاب) در آنها وجود داشته است. برای تمامی بیماران که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، سونوگرافی در بالین با پروب سطحی فرکانس 11 مگاهرتز توسط محقق و با نظارت رادیولوژیست انجام شد و با نتایج حاصل از اکسپلور موضعی تحت نظارت جراح مقایسه شد و پس ازاتمام حجم نمونه و جمع آوری داده ها، با SPSS software, version 22 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) آنالیزآماری انجام شد.

دراین پژوهش از 144 نفر با ترومای نافذ اندام فوقانی 56 نفر در ارزیابی مشکوک به آسیب عصبی و 50 نفر مشکوک به آسیب تاندونی بودند. پس از ارزیابی با پروب سونوگرافی از 23 مورد آسیب مشکوک عصبی در اکسپلور، 21 مورد تایید و از 28 نفر مشکوک به آسیب تاندونی در اکسپلور 27 مورد تایید شد. دقت سونوگرافی در ارزیابی آسیب عصبی 64/%96 و در آسیب تاندونی %92 برآورد گردید و همچنین حساسیت سونوگرافی در تشخیص آسیب عصبی 30/91% و در تشخیص آسیب های تاندونی 42/96% محاسبه گردید.

سونوگرافی ضمن تشخیص سریعتر و میدان دید وسیعتر، آسیب های احتمالی ثانویه را نیزکم کرده، دقت تشخیص را افزایش می دهد.