تاثیر پراکندگی ناشی از ناهمواری بر خواص الکتریکی ساختارهای نامتجانس

در کار حاضر، دیودهای تونل زنی تشدید برای دو هدف بررسی شده اند. هدف اول، مطالعه نقش ناهمواری بر ترابرد از میان ساختارهای تونل زنی و هدف دوم بررسی تاثیر نوع ناهمواری بر ترابرد است. روش ماتریس انتقال در این تحقیق استفاده شده است. به منظور تاثیر دادن ناهمواری در فصول مشترک ساختارها و بررسی آن بر ترابرد الکترونی از دو مدل استاندارد رشد برای تولید فصول مشترک استفاده شده است. فصول مشترک اول و سوم از یک ساختار تونل زنی دوسدی، با دو نوع متفاوت از رشد، ناهموار در نظر گرفته شده اند. نتایج نشان می دهد که فرآیند پراکندگی منجر به کاهش احتمال عبور از ساختارها می گردد. همچنین، رسانندگی به عنوان تابعی از ولتاژ، محاسبه شده است. اثرات ناهمواری فصل مشترک بر نسبت قله به دره نیز مطالعه شده است. بر طبق نتایج، با افزایش ولتاژ اعمالی، در ابتدا مقدار جریان به بیشینه مقدار رسیده و سپس با افزایش بیشتر ولتاژ، جریان در یک منطقه مقاومت دیفرانسیلی منفی کاهش می یابد. فرآیند پراکندگی بر مقدار دره ی جریان تونل زنی تشدید اثر می گذارد.