ارزیابی امکان حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 به شرایط اسیدی به وسیله عصاره پوست پرتقال

توانایی باکتری ها در تحمل pHهای پایین از جمله خصوصیات مهمی است که به زنده مانی باکتری در محیط های مختلف کمک می نماید. لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 توانایی زیادی در زنده مانی در محیط های اسیدی دارد. در مطالعه حاضر توانایی عصاره پوست پرتقال جهت حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 به شرایط اسیدی مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور سلول های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 (با تعداد تقریبی 105 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی لیتر) به محیط های TSB با pH برابر با 4 و 5 ایجاد شده به وسیله اسیدهای استیک و لاکتیک به طور جداگانه و حاوی  غلظت های 5/0 و 1 درصد از عصاره پوست پرتقال تلقیح شدند. تعداد باکتری های زنده قبل و پس از 6 ساعت مواجهه با محیط به روش کشت سطحی بر روی محیط TSA شمارش گردید. بر اساس نتایج این تحقیق غلظت 5/0 درصد عصاره پوست پرتقال تاثیری بر میزان زنده مانی باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 در شرایط اسیدی مورد آزمایش نداشت (05/0<p). اما غلظت 1 درصد عصاره پوست پرتقال توانست که سلول های لیستریا مونوسیتوژنز را به pHهای 4 و 5 ایجاد شده توسط اسید لاکتیک و اسید استیک حساس تر کند(05/0>p). نتایج مشابهی در مورد اشریشیا کلای O157:H7 به دست آمد. بنابراین غلظت 1 درصد عصاره پوست پرتقال می تواند میزان غیرفعال شدن باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 در طی مواجهه با pHهای پایین و اسیدهای آلی را افزایش دهد.