اثر دور آبیاری و محلول پاشی عناصر ریز مغذی منگنز و مس بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی سه رقم مرزه (.Saturjea sp) در شرایط اصفهان و گلپایگان

هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات اقلیم، دور آبیاری و محلول پاشی عناصر مس و منگنز بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی سه گونه دارویی Satureja بود. این تحقیق در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل چهار عامله اقلیم، گونه های جنس Satureja، عناصر ریزمغذی و دور آبیاری در 4 تکرار در سال 1399انجام شد. اقلیم شامل دو منطقه اصفهان و گلپایگان، گونه ها شامل mutica، bachtiarica  و khuzistanica ، عناصر ریزمغذی شامل مس و منگنز در سه سطح (0، 20 و 40 میلی گرم در لیتر) و دور آبیاری در سه سطح (3و 6 و 9 روز یکبار) بود. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین ارتفاع گیاه (1/1±5/57 سانتی متر)، تعداد شاخه اصلی (7/1±2/22) و کلروفیل کل (04/0±57/1 میلی گرم در لیتر) در مرزه خوزستانی در منطقه اصفهان تحت محلول پاشی 20 میلی گرم در لیتر مس و منگنز و دور آبیاری 3 روز یکبار و بیشترین میزان پرولین (1/0±99/13 میکروگرم در گرم ماده تر) در رقم خوزستانی در منطقه اصفهان در دور آبیاری 9 روز یکبار و در محلول پاشی 40 میلی گرم در لیتر از مس و منگنز و کمترین مقادیر صفات مورفوفیزیولوژیکی غالبا در رقم موتیکا تحت اقلیم اصفهان، دور آبیاری 9 روز یکبار و تیمار 40 میلی گرم در لیتر از مس و منگنز حاصل گردید. به نظر می رسد منطقه اصفهان به دلیل داشتن اقلیم نیمه گرمسیری برای رقم خوزستانی بهتر بوده و منجر به ایجاد بیشترین صفات مورفوفیزیولوژیکی تحت دور آبیاری 3 روز یکبار گردیده است.