ارزیابی تاثیر عصاره جلبک های دریایی قرمز بر شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی سه ژنوتیپ خیار آب پران (.Ecaballium elaterium L)

امروزه جهت افزایش رشد و عملکرد گیاهان از کودهای زیستی جلبکی استفاده می شود. به منظور مطالعه تاثیر جلبک های قرمز دریایی بر صفات رشدی و فیزیولوژیکی خیار آب پران، این پژوهش به صورت کرت های خرد شده بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1398 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه ژنوتیپ خیار آب پران ((I) ایرانی، (S) اسپانیایی و (B) بریتانیایی) به عنوان عامل اصلی و تیمار محلول پاشی عصاره جلبک قرمز دریایی در سه سطح شامل عصاره جلبکی اکانتوفورا (:A غلظت 2 لیتر در هکتار)، عصاره جلبکی گراسیلاریا (G: غلظت 2 لیتر در هکتار) و عصاره جلبکی ترکیبی 50:50 از هر دو جلبک (AG: غلظت 2 لیتر در هکتار) و محلول پاشی با آب مقطر به عنوان شاهد بود. نتایج نشان داد که هر سه سطح عصاره جلبکی سبب افزایش شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی هر سه ژنوتیپ خیار آب پران شدند. بیشترین طول بوته (88/55 سانتی متر)، تعداد شاخه جانبی (94/12) و سطح برگ (22/312 سانتی متر مربع) با کاربرد عصاره جلبک ترکیبی در ژنوتیپ ایرانی حاصل شد. حداکثر مقدار کلروفیل کل به ترتیب در ژنوتیپ اسپانیایی (15/26 میلی گرم بر گرم وزن تر) و ایرانی (25 میلی گرم بر گرم وزن تر) با کاربرد عصاره جلبک ترکیبی بدست آمد. همچنین بیشترین مقدار آلکالویید کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی در میوه های ژنوتیپ بریتانیایی مشاهد شد. در کل محلول پاشی عصاره ترکیبی دو جلبک بیشترین تاثیر را بر رشد، تعداد میوه و شاخص های بیوشیمیایی میوه داشت، بنابراین، کاربرد ترکیبی عصاره جلبک های دریایی قرمز برای بهبود شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی میوه خیار آب پران می تواند پیشنهاد شود.