ررسی اثر محرک های زیستی بر میزان آب و عناصر کم مصرف و پرمصرف گیاه شورزی Puccinellia distans در شرایط تنش شوری

محرک های زیستی ترکیبات متنوعی با منشاء گیاهی و جانوری هستند که برای کاهش اثرات ناشی از تنش روی گیاهان استفاده می شوند. در این مطالعه که در سال 1399 انجام شد، اثر آلگابن [محرک زیستی عصاره جلبک دریایی(SWE)] و بنامید (محرک زیستی آمینواسیدی) بر گیاه شورزی Puccinellia distans به منظور کاهش اثرات تنش شوری با بهبود شرایط رشد و جذب عناصر کم مصرف و پرمصرف بررسی شد. آزمایش در یک طرح کاملا تصادفی با اسپری آلگابن (g/l 5/0) و بنامید (g/l 2) و آبیاری با نمک] mM/l 300 [(EC=27.18 dS/m) بر روی نشاءهای 45 روزه کشت شده در گلدان، انجام گرفت. نتایج نشان داد که اعمال این غلظت از شوری به طور معنی داری سبب کاهش وزن خشک و تر اندام هوایی و ریشه، کاهش مقدار عناصر کم مصرف و پرمصرف و فاکتور انتقال این عناصر، کاهش فاکتور تجمع مس، آهن، پتاسیم، سدیم، فسفر و روی و افزایش نشت غشاء می شود. پیش تیمار با محرک های زیستی در شرایط کنترل (NSC) و شوری (SC) در همه شاخص ها سبب کاهش اثرات تنش شوری شد و مصرف محرک زیستی بنامید در مقایسه با آلگابن، اثرات فیزیولوژیکی بهتری بر گیاه داشت. در مجموع به نظر می رسد که محرک های زیستی در کاهش تنش شوری در یک گیاه شورزی سازگار به شوری نیز موثر بوده ولی روش و میزان مصرف محرک های زیستی نیاز به مطالعه بیشتری دارد.