تاثیر تنش شوری و محلول پاشی روی بر پر شدن دانه و برخی صفات فیزیولوژیک سه رقم جو

این آزمایش به منظور بررسی تایثر تنش شوری و محلول پاشی کود روی بر پر شدن دانه و برخی صفات فیزیولوژیک سه رقم جو در ایستگاه تحقیقات شوری رودشت اصفهان در سال زراعی 93-1392 به صورت نوار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. شوری در سه سطح (کم، متوسط و زیاد به ترتیب 2، 10 و 18 دسی زیمنس بر متر) به صورت عامل عمودی، چهار سطح محلول پاشی کود روی (نانو اکسید روی، کلات روی، کلات + نانو و محلول پاشی آب) به صورت عامل افقی و سه رقم جو (موروکو، نصرت و خاتم) در فاکتور عمودی خرد شدند. نتایج نشان داد با افزایش شوری آب آبیاری، طول دوره پر شدن دانه، فلورسانس حداقل و حداکثر، حداکثر وزن دانه  کاهش و در نتیجه عملکرد دانه کاهش یافت. محلول پاشی کود روی تا شوری متوسط، افزایش عملکرد دانه ارقام را به همراه داشت. بیشترین شاخص سبزینگی (7/46)، فلورسانس حداقل (9/61) و حداکثر (2/314)، ماکزیمم وزن دانه (0367/0 گرم) در رقم خاتم مشاهده شد. مصرف کلات روی در شوری زیاد، کمترین میزان پرولین را در ارقام نصرت (4/141 میکرومول بر گرم) و خاتم (8/201 میکرومول بر گرم) تولید نمود. با افزایش شوری، مصرف کود روی باعث بالا رفتن میزان آنزیم پراکسیداز در ارقام نصرت وخاتم گردید. در شوری زیاد، عملکرد دانه تابع رقم و نوع محلول پاشی کود روی بود. در این سطح شوری، محلول پاشی با کود روی در رقم موروکو، کاهش عملکرد را به دنبال داشت؛ ولی رقم خاتم با کاربرد کلات روی، بیشترین دانه تولیدی (7/2622 کیلوگرم در هکتار) و پس از آن رقم نصرت نیز با محلول پاشی کلات روی (7/2454 کیلوگرم درهکتار) در جایگاه بعدی قرار داشتند به نظر می رسد که حضور عنصر روی در شرایط تنش شوری از طریق افزایش سرعت پرشدن دانه، طول دوره پرشدن دانه، وزن دانه و میزان آنزیم پراکسیداز،  تحمل گیاه به تنش بالا رفته، موجب کاهش میزان پرولین شده و نهایتا موجب افزایش عملکرد دانه می شود.