تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی پرشدت بر فسفولیپاز 2A وابسته به لیپوپروتئین و نیم رخ لیپیدی در موش های صحرایی نر مدل دیابت نوع 2

دیابت نوع 2 منجر به هایپرگلایسمی، هایپرانسولینمی و دیس لیپیدمی می شود؛ که همگی از عوامل خطر بروز آترواسکلروزیس می باشند. فسفولیپاز 2A وابسته به لیپوپروتیین (LP_PLA2) با دخالت در التهاب عروق به عنوان شاخصی از آترواسکلروزیس شناخته می شود. هدف از این پژوهش تعیین اثر تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر مقادیر سرمی LP_PLA2 و نیم رخ لیپیدی در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.

پانزده سر موش صحرایی نر ویستار 10-8 هفته ای به طور تصادفی به 3 گروه 5 تایی شاهد سالم، دیابتی و دیابتی-تمرین دسته بندی شدند. دیابت توسط تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و STZ القا شد. گروه تمرین؛ 8 هفته برنامه تمرین HIIT، شامل تناوب های دو دقیقه ای دویدن پرشدت (حداکثر اکسیژن مصرفی؛ 80-90%) و کم شدت (حداکثر اکسیژن مصرفی؛ 40-50%) را اجرا کردند. سطح سرمی LP_PLA2 و نیم رخ لیپیدی آزمودنی ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین سنجیده شد.

مقادیر LP_PLA2 (%32، 0/025=P)، تری گلیسیرید (47%، 0/001>P)، کلسترول (45%، 0/001>P)، انسولین (72%، 0/001>P)، لیپوپروتیین کم چگال (LDL) (76%،P< 0/001) و لیپوپروتیین بسیار کم چگال (VLDL) (%47، P< 0/001)،  گلوکز (56%، 0/029=P)، مقاومت به انسولین (112%، 0/002=P) در گروه تمرین نسبت به دیابت پایین تر بود. با این حال افزایش مقادیر سرمی لیپوپروتیین پرچگال (HDL) در گروه تمرین معنادار نبود (%14، 0/138=P). همبستگی بالایی بین مقادیر LP_PLA2 با LDL، VLDL، کلسترول و تری گلیسیرید دیده شد.

تمرین تناوبی پرشدت می تواند با کاهش سطح سرمی  LP_PLA2و بهبود نیم رخ لیپیدی؛ از اثرات منفی D2T در آغاز و پیشرفت فعالیت مسیرهای درگیر در آترواسکلروزیس، جلوگیری نماید.