ارزیابی شیوع سرووارهای سالمونلا در سگ های خانگی ظاهرا سالم در تهران، ایران

سالمونلوز به عنوان یک بیماری مشترک بین انسان و دام در نظر گرفته می شود. از آنجایی که اخیرا مراقبت از حیوانات خانگی رایج شده است، امکان انتقال بیماری از طریق تماس دهان و مدفوع اجتناب ناپذیر است. از سوی دیگر، مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک های انسانی برای درمان دام باعث ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی و ظهور سروتیپ های جدید سالمونلا شده است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع باکتری ها و مقاومت آنتی بیوتیکی آنها برای انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای کنترل بیماری انجام شد. در این مطالعه حضور سرووارهای سالمونلا در 256 نمونه مدفوع سگ خانگی با غنی سازی و استفاده از محیط کشت انتخابی بررسی شد. سپس وجود ژن های حدت و ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی علاوه بر مقاومت فنوتیپی ضد میکروبی مورد بررسی قرار گرفت. از مجموع 256 نمونه مدفوع، 21 نمونه (2/8 %) از سگ های خانگی سالمونلا مثبت بودند که شامل S. Typhimurium, S. Enteritidis, S. Infantis, و S. Senftenberg می شدند. بر اساس یافته های ما، همه سرووارها دارای ژن های حدت invA, invF, sitC, fimA and S. Typhimurium مقاوم به آمپی سیلین (100 %)، تتراسایکلین (50 %)، اکسی تتراسایکلین (%75)، فلورفنیکول (%50) و لینکوسکتین (%100) بودند. درحالی که S. enteritidis, S. infantis, و S. senftenberg  به آمپی سیلین، آمیکاسین، جنتامایسین و سیپروفلوکساسین حساس بودند. S. Infantis نیز به تمام آنتی بیوتیک ها حساس بود. یافته های ما نشان می دهد که سگ های خانگی منابع بالقوه سویه های سالمونلا هستند که طیف وسیعی از ژن های مقاومت و حدت را حمل می کنند. بنابراین، سگ های خانگی سالم می توانند نقش مهمی در سالمونلوز انسانی داشته باشند.